Vooral mannen kijken erotische films. Toch trekt Fifty Shades of Grey al wekenlang wereldwijd miljoenen vrouwen naar de bioscoop. Hoe is dat succes te verklaren? En wat zegt het over de staat van de vrouwelijke seksualiteit anno 2015? Psychologe en filmexpert Jennifer Lyon Bell analyseert de film.
Doorgaans kijken vooral mannen naar porno. Hoe kan het dat desondanks Fifty Shades of Grey zo populair werd onder vrouwen?
“Ik denk dat dit niet per se een tegenstelling is. Uit onderzoek blijkt namelijk dat vrouwen helemaal niet per se afkerig zijn van expliciete erotische films. Wel voelen ze zich vaak niet aangetrokken tot doorsnee, commerciële pornofilms. Een belangrijke reden daarvoor is dat de hoofdpersonen ze meestal niet aanspreken.”
Hoe zit dat precies?
“Volgens de Britse professor in Film Studies Murray Smith, hangt je betrokkenheid bij een film af van de hoeveelheid empathie en sympathie die je voor de personages voelt. Als die gevoelens groot genoeg zijn, maakt dat je nieuwsgierig genoeg om te willen weten hoe het met ze afloopt. Ik denk dat je dat principe ook kunt toepassen op pornofilms of andere films met erotische scènes. De meeste pornofilms staan nou niet bepaald bekend om hun geweldige verhaallijn en personage-ontwikkeling… (lacht). Hoewel ik de verschillen tussen mannen en vrouwen niet wil overdrijven, lijken vrouwen zich hier meer aan te storen dan mannen.”
Het is inderdaad zo dat Fifty Shades of Grey eerst een gewoon romantisch verhaal is waarin je de hoofdpersonen leert kennen en pas later sensueler wordt. Toch is mannelijke hoofdpersoon Christian Grey nou niet bepaald een sympathiek persoon. Hij is zelfgericht, inflexibel en hoogst dominant, zowel binnen- als buitenshuis…
“In het boek is dat zeker het geval, in de film hebben ze hem al wel een stuk vriendelijker gemaakt, hoor, ha ha. Maar een hoofdpersoon hoeft ook niet perfect te zijn om emoties of betrokkenheid op te wekken. Sterker nog, een personage mag best een beetje slecht zijn of heel anders dan je zelf. Denk ook maar eens aan maffiadramaserie The Sopranos of aan een film als The Godfather. De hoofdpersonen uit die maffiamilieus hebben een heel andere morele code dan de meeste mensen, maar toch wel een code. Zo is Tony Soprano enerzijds een vreselijke man, maar anderzijds door zijn psychologische en alledaagse problemen en zijn zorgen om zijn familie begonnen kijkers toch om dat personage te geven.”
Personages kunnen dus helpen kijkers in het verhaal te trekken. Tegelijkertijd is opwinding een belangrijk ingrediënt van erotische films. Wat is precies het verband tussen die twee?
“Ik noemde al het onderzoek waaruit blijkt dat er een directe relatie bestaat tussen de mate waarin de kijker zich met een bepaald personage identificeert en opwinding naar aanleiding van seksscènes. Als je als kijker een relatie hebt opgebouwd met een personage kun je je als het ware beter inleven in zijn of haar gevoelens, inclusief wat er gebeurt in zijn of haar lichaam.”
“Maar ik denk dat het gebrek aan vrouwelijke belangstelling voor porno niet alleen terug te voeren is op de gebrekkige verhaallijn en onderontwikkelde personages, en een gebrek aan subtiliteit. Vrouwen zijn ook meer gesocialiseerd dan mannen om expliciete erotische films niet leuk of spannend te vinden, omdat een ‘net meisje’ niet teveel van seks hoort te genieten. Wat weer een obstakel kan zijn om er openlijk van te genieten.”
Kun je daar iets meer over vertellen?
“Hoe opwindend we iets vinden blijkt niet alleen samen te hangen met de mate waarin we fysiek opgewonden waren, maar ook met de mate waarin we dat onszelf toestaan. Zo onderzocht seksuologe en psychologe Ellen de Laan in een experiment de seksuele opwinding van mannen en vrouwen naar aanleiding van het kijken van pornofilms. Ze ontdekte dat de deelnemende vrouwen soms rapporteerden dat ze niet opgewonden raakten van erotische films, maar dat wel degelijk waren.
Wat niet per se wilde zeggen dat de vrouwen logen; gevoelens over waarom je wel of niet opgewonden bent kunnen simpelweg beïnvloeden hoe opgewonden je denkt dat je bent. En onbewuste opwinding kan weer minder lang duren of zich minder sterk voortzetten dan bewust geregistreerde opwinding. Onderzoek laat zien dat als je weet dat je opgewonden bent je vaak nog meer opgewonden wordt. Bij mannen zijn de aanvangssignalen dat ze opgewonden worden bovendien vaak sneller te herkennen dan bij vrouwen, waardoor onbewuste afwijzing van die opwinding hen minder snel kan blokkeren.”
Met het succes van Fifty Shades of Grey lijkt er een flink taboe op de beleving van vrouwelijke seksualiteit te zijn weggevallen, ook gezien de merchandise rondom de film van allerlei erotische objecten…
“Inderdaad! Al denk ik, dat als we het hebben over de invloed van beeldcultuur op de maatschappij, ook bepaalde series het taboe op vrouwelijke seksualiteit al flink onderuit haalden. Denk maar eens aan Samantha in Sex & the City of de hoofdpersonen in de serie Girls, die bijvoorbeeld opscheppen over hun seksuele escapades. Tegelijkertijd is beeldcultuur vaak een reflectie van wat er in de maatschappij gebeurt en veranderingen daarin. Wat dat betreft grijpen ze in elkaar.”
Ondermijnt Fifty Shades of Grey de zeggenschap van vrouwen in bed niet juist, omdat Anastacia zich laat domineren door Christian?
“Nee, dat denk ik niet. Allereerst zijn er ook genoeg mannen die ervan genieten masochist te zijn, of zich graag dat scenario voorstellen. Dus waarom mogen vrouwen dat niet ook? Daarnaast is het niet zo dat degene die zich onderdanig opstelt, alle macht uit handen geeft: wederzijdse instemming is een essentieel onderdeel van de BDSM scene, net als vooraf bepaalde grenzen. Jezelf laten gaan in extreme omstandigheden in de wetenschap dat degene die je op jouw verzoek pijn doet je tegelijkertijd beschermt kan ook heel bevrijdend zijn. Net als het mogen hebben van minder conventionele fantasieën zonder dat je daarom veroordeeld wordt. Jezelf mogen zijn in seksueel opzicht, daar draait het allemaal om.”