Voor onderzoek ben je nooit te jong

Dat kinderen veel vragen stellen zal iedere ouder kunnen beamen. Maar de ouders van Ada Marie Dapper hebben wel een heel nieuwsgierige dochter. In Ada Dapper, wetenschapper van de Amerikaanse kinderboekenschrijfster Andrea Beaty en de Britse illustrator David Roberts volgen we 3-jarige Ada en haar wetenschappelijke zoektocht naar antwoorden op vragen als ‘Waar komt een geur vandaan?’. Een tipje van de sluier: het heeft iets te maken met Ada’s broer…

Verschillende beroepen

Ada Dapper is het derde boek in Beaty’s prijswinnende reeks kinderboeken. Met de voorgangers, Iggy Peck, architect en Roza Rozeur, ingenieur, won Beaty onder andere de Parent’s Choice Gold Medal en met Roza Rozeur staat ze al 70 weken in de New York Times Bestsellerlijst. In haar boeken laat Beaty kinderen van vier tot acht jaar kennismaken met verschillende beroepen. Voor dit karakter liet de schrijfster zich inspireren door twee bekende vrouwelijke wetenschappers: Ada Lovelace, een Britse wiskundige en de eerste computeringenieur ter wereld, en Marie Curie, een Pools-Franse natuur- en scheikundige die maar liefst twee Nobelprijzen in de wacht wist te slepen. Ada Dapper lijkt de nieuwsgierigheid en gedrevenheid van deze twee vrouwen te combineren.

De keuze voor een vrouwelijk personage zal vast allerlei sociaal gemotiveerde redenen hebben – bij wetenschappers denken veel mensen nog steeds aan mannen – maar Beaty besteedt er verder niet uitdrukkelijk aandacht aan. Het boek vertelt vooral op een leuke en lichtvoetige manier hoe onderzoek nou eigenlijk in zijn werk gaat. Je stelt vragen, bedenkt hypotheses en probeert te bewijzen dat je gelijk hebt. Het klinkt zo simpel, en dat is het misschien ook wel.

Een meisje van drie kan door het stellen van de juiste vragen al een heel eind komen met bijvoorbeeld het ontdekken waar een bepaalde geur vandaan komt, blijkt uit het verhaal. Alle hoofdpersonages van Beaty’s boeken zijn zo jong, mogelijk om aan te tonen dat je nooit te vroeg kunt beginnen met onderzoeken.

Een zooitje

Maar het gaat niet altijd even makkelijk. Tijdens haar zoektocht maakt Ada er regelmatig een zooitje van. Zo zet ze het klaslokaal op stelten en gooit ze bijna de kat in de wasmachine in haar zoektocht naar waar een geur vandaan komt. Dit is mooi weergegeven in de grappige illustraties en er is dan ook voldoende te zien op elke bladzijde. En ook de vertaling van de rijmende teksten is goed gedaan door Edward van de Vendel. Sommige zinnen rijmden in het Engels wellicht iets natuurlijker, maar de boodschap blijft absoluut duidelijk: iedereen kan onderzoeker zijn. Het is een lekker lopend verhaal zonder onnodige zijsporen. Nieuwsgierige, onderzoekende kinderen zullen zich absoluut met Ada kunnen identificeren.

Met dit boek lijkt Beaty vooral kinderen aan te sporen vragen te stellen en ook zelf op zoek te gaan naar de antwoorden. Maar er zit ook een boodschap voor de ouders verstopt in het boek: onderzoekende kinderen moet je vooral serieus nemen en ondersteunen. De ouders van Ada doen dit door hun dochter te helpen in haar zoektocht en te zorgen dat ze niet uit de bocht vliegt met haar experimenten. Naast deze pedagogische les leert Beaty de lezer ook nog een belangrijke les over onderzoek doen: je vindt niet altijd een antwoord op je vraag.