Van Havo tot hier

Mijn eigen pad (hoewel ik natuurlijk nog láng geen professor ben) is één groot avontuurlijk pad met hobbels, bochten, zijwegen en bomen die midden op de weg liggen. Misschien herken je dit wel, en voel jij je soms ook verloren op een hobbelig pad. Ik deze blog neem ik jullie mee op mijn eigen pad, beginnend bij de brugklas. Jullie zullen zien dat er zo veel factoren zijn die meespelen in waar je uiteindelijk terecht komt, en ook dat er zo veel mogelijkheden zijn om je richting bij te sturen.

Mijn brugklas was een havo/vwo combinatieklas, met het idee dat je leraren zich na dat eerste jaar een goed beeld van jou vormen om je daarna door te sturen naar de tweede op havo of op vwo. Mijn advies was: als Maud ietsjes meer haar best doet, dan kan ze best vwo aan. Behalve bij Frans, daarbij was het advies: vmbo. Joke’s on them, want uiteindelijk werd Frans juist één van mijn beste vakken. Eerste les: advies dat je krijgt als je twaalf bent, bepaalt niet je leven!

Verslingerd

Mij leek havo wel leuk, dus ik koos ervoor om hiernaar door te stromen in de tweede. Toen ik in het eindexamenjaar zat, wist ik helemaal niet goed wat ik nu eigenlijk wilde doen… Ik had verschillende hbo-opleidingen bekeken, maar ik werd er niet écht enthousiast van. Ik heb nog even getwijfeld over de kunstacademie of de vertaalacademie, maar dat was het toch niet helemaal voor mij. 

Uiteindelijk ben ik toch wat universitaire open dagen gaan bekijken, en toen raakte ik helemaal verslingerd aan culturele antropologie. Ik wist het zeker: dát is de opleiding die ik wil doen! Maar om aan de universiteit te kunnen studeren had ik natuurlijk meer nodig dan mijn havodiploma. Dus toen koos ik er maar voor om na mijn havo-eindexamen door te stromen naar het vwo. Tweede les: het is nooit te laat om toch naar een ander niveau door te stromen!

Tussenjaar

Ik moest in de zomer wat dingen bijspijkeren (vooral wiskunde volgens mij, maar ik weet het niet meer zeker, dat heb ik volgens mij een beetje verdrongen). Toen in twee jaar mijn vwo-diploma gehaald, en door naar Utrecht voor antropologie. Om verschillende redenen deed ik vier in plaats van drie jaar over de opleiding en in de tussentijd studeerde ik nog in Portugal en ging ik een aantal maanden naar Italië voor mijn eindonderzoek. Na mijn bachelor wist ik wel dat ik graag een master wilde doen, maar niet welke.

Ik verhuisde toen naar Maastricht en werkte daar een jaartje in een vintage kledingwinkel en probeerde ik uit te zoeken wat ik daarna wilde doen. Na een tijdje kwam ik erachter dat er een hele toffe opleiding kritische ontwikkelingsstudies in Maastricht is. Ik schreef me daarvoor in en werd gelukkig aangenomen! Derde les: het is prima om een jaartje de tijd te nemen om na te denken over wat je daarna wil doen.

Ik had een prachtige tijd tijdens die opleiding, maar kon daarna niet zo goed een baan vinden die ik leuk vond. Ik wist ook niet zo goed welke kant ik op wilde en ik had natuurlijk nog geen ‘echte’ werkervaring. Ik was op dit moment 25 en moest wel gewoon mijn huur betalen, dus toen ben ik in een museumcafé gaan werken—waar ik uiteindelijk anderhalf jaar zat. Ik was toch nog niet helemaal klaar met de academische wereld, en wist dat ik heel graag verder wilde met onderzoek doen. Toen ik in het café werkte, solliciteerde ik op meerdere PhD-plekken die me leuk leken, maar ik werd helaas iedere keer afgewezen.

Superleuke ervaring

Toen zag ik ineens een andere vacature: die van docent op de faculteit waar ik ook mijn master deed. Ik solliciteerde en kreeg de baan! Ik werkte toen drie jaar als fulltime docent en vond het enorm leuk! Ik raakte dankzij de vakken die ik gaf meer en meer geïnteresseerd in politieke filosofie en technieksociologie. Toen een collega een beurs kreeg om een PhD-kandidaat aan te nemen in een vakgebied dat goed past bij mijn interesses en achtergronden, kreeg ik de baan, en ben ik nu alweer drie jaar bezig met mijn onderzoek! Vierde les: ook al is een bepaalde baan niet je eerste keuze, het kan wel een superleuke ervaring zijn!

Ik zit nu in het laatste jaar van mijn PhD en wat hierna komt, weet ik nog niet. Net zoals ik na mijn havo, bachelor, en master ook iedere keer even niet goed wist hoe nu verder. Ik had lange tijd het idee dat mensen in de academische wereld altijd precies wisten wat ze wilden en gewoon het pad bewandelden dat ze het snelst daar zou krijgen. Dat was voor mij juist helemaal niet het geval, en hoe meer mensen in de academische wereld ik leer kennen hoe meer ik zie dat dat voor bijna niemand het geval is! Het is goed om de tijd te nemen om uit te vogelen wat je leuk vindt, en het is ook goed om soms een beetje te twijfelen. Het is helemaal niet nodig om op de middelbare school al precies te weten wat je later wil doen, en het is in mijn ervaring júist mooi om het pad zich langzamerhand te zien vormen.

Studie kiezen

Laatste en belangrijkste les: kies voor iets dat je écht leuk vindt, en doe dat op alle momenten waarop je keuzes moet maken! Natuurlijk is school, studie en werk heus niet altijd even leuk. Er zijn zo veel andere dingen die je vaak liever doet (op de bank met een boek, met vrienden op het terras, een rondje hardlopen…) maar uiteindelijk moet je wel een studie kiezen die je leuk vindt voor de studie zélf. En niet omdat je denkt dat je er een goede baan mee kunt krijgen. 

Hoewel dat ook een belangrijke overweging is, moet dat wat mij betreft nooit je reden zijn om iets wel of niet te doen. Drie (of vier) jaar voor een bachelor, één of twee jaar voor een master, vier jaar (of vijf of zes) voor een PhD: het is allemaal een significante tijd van je leven en je moet er op dat moment zin in hebben! Op een gegeven moment tekent een pad zich wel uit… Naderhand zie je hoe alle stappen samen een logica hebben!