Van beeldscherm naar bruisend campusleven in Australië

In coronatijd bezocht ik Brisbane, Australië tijdens een virtueel congres. Daarvoor staarde ik midden in de nacht naar mijn beeldscherm. Nu mocht ik er echt heen voor een onderzoek naar compassie!

29 november 2022

Ruim twee jaar geleden schreef ik een blog over mijn nachtdienst tijdens een virtueel congres in Australië. Een thuiswerkcongres dus, volledig COVID-19-proof. Bij het blog stond een online verkrijgbare foto van de Brisbane River, waar ik verwacht had te zijn voor het congres. Heel abstract eigenlijk, ik kon me er weinig bij voorstellen. Inmiddels heb ik rijke herinneringen aan de wandelingen en levendigheid langs deze rivier. De gezellige rivierbanken en de mooie publieke voorzieningen maakten het een prettige stad om in te wonen en werken. En deze keer kan ik mijn blog ondersteunen met een daadwerkelijk zelfgemaakte foto.
 

De Brisbane river is ‘s avonds mooi verlicht.
Judith Austin voor NEMO Kennislink

De St. Lucia campus in Brisbane is enorm (114 hectare, mocht je dat wat zeggen). Het heeft meerdere musea, winkels en restaurants, een zwembad en vele tuinen en meren. Vaak was er wel wat gaande. De ene keer zag ik in mijn pauzes een festival, dan weer een sportdag, en dan weer optredens van solo-dansers. Na al het thuiswerken was al die levendigheid bijzonder. Niet alleen in de vorm van mensen, maar ook van kalkoenen. De eerste keer toen een kalkoen mij de weg afsneed op de campus schrok ik nogal. Maar die horen er daar gewoon bij.

Er was elke keer weer wat anders te beleven op de campus. Het uitproberen van deze tijdelijke zitzakken op het grasveld, bijvoorbeeld.
Judith Austin voor NEMO Kennislink

In mijn promotieonderzoek kijk ik hoe mensen met kanker ‘in de echte wereld’ gebruikmaken van onze zelfcompassie app en wat ze eraan hebben. In Australië voerde ik een gecontroleerd experiment uit in het lab. Dat was voor mij lang geleden. Ik begeleidde deelnemers bij verschillende taken, zoals een zelfkritische brief schrijven en een compassiemeditatie doen. Ondertussen mat ik hun hartritme met een sensor. In dit onderzoek hopen we meer te weten te komen over het verband tussen variaties in hartritme en het ervaren van compassie. Ik ben benieuwd naar de resultaten.
 

Ook dit is de rivierbank van Brisbane.
Judith Austin voor NEMO Kennislink

Door mijn Australische collega-onderzoekers werd ik ontzettend welkom ontvangen. Naast alle tijd, lokale tips en spullen die ze met mij deelden, mocht ik daar ook iets vertellen over mijn promotieonderzoek op een compassiecongres. Deze keer niet online, maar inclusief echte theepauzes waarin volop ideeën voor onderzoek werden gedeeld. Aangezien dit natuurlijk wel iets meer geld kost dan achter mijn thuisbureautje, was ik erg blij met de bijdrage van het Catharine van Tussenbroekfonds. Aan inspiratie voorlopig geen gebrek!

Reageer