Hoe is het om na bijna 15 jaar weer terug te zijn op je oude middelbare school? Vorige week was ik weer op het Aletta Jacobs College in Hoogezand-Sappemeer. Vernoemd naar de eerste Nederlandse vrouw die de geneeskundeopleiding aan de universiteit afrondde, hoe toepasselijk. Ik sprak een uur met scholieren van de bovenbouw van het vwo over wetenschap aan de hand van de Faces of Science-quiz.
Ik slaap een nachtje bij mijn ouders. Op mijn oude slaapkamer liggen nog veel spullen uit mijn middelbare schooltijd: agenda’s, cijferlijsten, foto’s en werkstukken. Daar blader ik voor het slapen gaan nog even doorheen. Het voelt een beetje als een eerste schooldag.
Vrijdagochtend 8.45 uur, wat onwennig loop ik het schoolgebouw in. Er is veel veranderd. Mijn school zit in een nieuw gebouw, er zijn prachtige interactieve schoolborden, de zware boekentassen zijn deels vervangen door laptops, maar de sfeer is hetzelfde. Het voelt nog steeds als ‘mijn’ school met veel mooie herinneringen. De docenten, tussenuren, feestjes, reizen en examens, het lijkt opeens zo kort geleden.
Ik word ontvangen door een van mijn oude docenten. Er doen in totaal 45 scholieren uit vwo 4-5-6 mee aan de quiz. Het is best een uitdaging om die groep stil te krijgen. Toch heel anders dan tweedejaars geneeskundestudenten. Ik vraag naar hun profielkeuzes. Geen idee of de termen N&G, N&T, E&M, C&M nog actueel zijn maar ze lijken te begrijpen wat ik bedoel. Conclusie: een zeer gemengde groep. Ik vertel kort iets over mijn eigen onderzoek. Op dat moment is het helemaal stil in de zaal. Ben jij ook nieuwsgierig? Bekijk dan de video op mijn profiel.
Bloedserieus
De scholieren nemen de quiz bloedserieus. Er wordt druk overlegd, aan de andere groepjes wordt het foute antwoord voorgezegd en ze applaudisseren en geven high fives bij de antwoorden. Uiteindelijk hebben twee groepjes met drie scholieren de hoogste score. Close call. Zij mogen het Aletta Jacobs College vertegenwoordigen bij de landelijke finale 24 januari in NEMO Amsterdam. Ik ben nu al trots op ze!
Het lokaal waar ik in vwo 6 besloot dat ik Biomedische Wetenschappen ging studeren bestaat niet meer. Toch kan ik me dat moment nog heel goed herinneren. Er kwamen studenten van de universiteit een gastles geven waarbij we DNA uit een plant gingen isoleren. Planten hadden niet direct mijn interesse maar DNA wel. De DNA-code van de mens was op dat moment (2004) net bekend en niemand kon voorzien wat we nu in 2019 allemaal met DNA kunnen. Ik heb nog even getwijfeld over mijn studiekeuze want later dat jaar kwamen er studenten van de technische universiteit langs die vertelden over een supersnelle zweeftrein. Toch schatte ik in dat mijn cijfer voor natuurkunde en wiskunde misschien ontoereikend was voor een studie technische natuurkunde. En ik heb geen moment spijt gehad van mijn studiekeuze!
promofilmpje dr. Aletta Jacobs College, de school waar Karin vroeger op zat
Ik hoop dat ik een aantal studenten heb kunnen inspireren met mijn verhaal, en het verhaal van de andere Faces of Science. Nederland staat in de top vijf van de meest competitieve landen de wereld, maar toch staat de wetenschap onder druk. Hoe kijkt de nieuwe generatie aanstaande wetenschappers daar tegen aan?
De rest van de middag breng ik door in het Universitair Medisch Centrum Groningen, waar een van mijn promotoren werkzaam is. Nog een weekje en dan gaat mijn proefschrift naar de drukker. Een heel spannend moment, vijf jaar onderzoek gebundeld in een boekje. De laatste correcties doe ik in de twee uur durende treinrit terug naar Den Haag. De link naar de digitale versie staat in mijn volgende blog.