Hoe komt een Chinese Arubaanse uiteindelijk in Wageningen terecht om biotechnologie te studeren? Dit is een vraag die ik vaak krijg van mensen die ik in Wageningen ontmoet. Ik ben denk ik op dit moment de enige Chinese Arubaanse en één van de weinige Arubanen in Wageningen. Maar hoe ben ik hier terecht gekomen?
Op Aruba heb je na je middelbare school eigenlijk twee keuzes. Eén, blijf op Aruba en ga naar de enige universiteit op Aruba (Universiteit van Aruba) en kies uit een (klein) aantal studies. De andere keuze: studeren in het buitenland, wat meestal neerkomt op de V.S. of Nederland. Aruba maakt deel uit van het Nederlandse koninkrijk, dus krijgen we ook studiefinanciering, wat betekent dat bijna iedereen uiteindelijk naar Nederland gaat. Zodra je het examenjaar binnenkomt, vragen mensen je: “welke Nederlandse universiteit kies je en wat ga je studeren?”.
Op Aruba heb je niet de optie om naar open dagen te gaan of een dagje mee te lopen bij een universiteit. Nee, je hebt een foldertje waarmee je wat foto’s bekijkt en een website. Op basis daarvan moet je kiezen wat je gaat doen in een vreemd land zonder familie in de buurt. Die beslissing nemen was een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan.
Wat mijn moeder wilde
Als een Aziatisch kind, heb ik zeker nagedacht over wat mijn ouders zouden willen. Ik overwoog om dokter, advocaat of accountant te worden, inderdaad de typisch Aziatische beroepen. Ik ging naar mijn moeder en vertelde haar mijn ideeën. Ze vertelde me dat ze graag zou willen dat ik een dokter werd, maar dat het niet zo goed zou passen bij mijn karakter. Iets dat jullie niet weten is dat ik een beetje chaotisch ben en niet het meest precieze type. OK, dus geen dokter. Om advocaat te worden moet je veel lezen, dus dat kreeg een nee van mij. Mijn moeder vond accountant nog een leuk idee, dus die liet ik op mijn lijstje staan.
Waar ik goed in was en waar ik van hield
Het volgende waar ik naar keek, waren de vakken die ik volgde en de vakken waar ik goed in was. De meeste van mijn vakken waren betavakken, waarvan scheikunde en wiskunde mijn beste en leukste vakken waren. Biologie was ok, maar mijn natuurkunde was matig. Ik wilde dus waarschijnlijk iets met scheikunde of wiskunde. Daarnaast wou ik ook detective of webdesigner worden. Ik vond dat ik een best mooi lijstje had om uit te kiezen, maar de keuze bleef moeilijk.
Mijn grote broer
Mijn broer studeerde toen al in Nederland en was eventjes thuis met de kerstvakantie. Op een dag vroeg ik hem wat hij studeerde en wat hij daarvan vond. Hij vertelde me dat hij biotechnologie deed bij de universiteit van Wageningen en het ging best goed. Hij had het wel naar zijn zin en dacht dat het ook iets voor mij zou zijn. Direct erna zei ik: “ok, Ik ga ook biotechnologie studeren!”.
Ik wist op dat moment niet of biotechnologie iets voor mij was, heb nooit naar het programma gekeken, maar het kon me toen ook niet schelen. Ik had tenminste een keuze gemaakt en daar was ik al tevreden mee. Mijn broer en ik hadden veel lol tijdens onze studie en hebben ook ons diploma in biotechnologie gehaald.
Tevreden met mijn keuze?
Gelukkig werd ik verliefd op biotechnologie. Ik vond het zo interessant, omdat ik toen er achter kwam hoe stoer biologische cellen waren. Yoghurt, kaas, bier, wijn, kimchi bestaan omdat bacteriële cellen aan het fermenteren zijn. Je kan van biologie leren en dan zelf cellen modificeren om medicijnen (bv. insuline), biodiesel en bioplastic te produceren. En er is nog zoveel te ontdekken omdat we nog niet alles weten omdat evolutie constant door blijft gaan. Dit vakgebied is eindeloos spannend!
Ook had ik een erg leuk studentenleven (soms een beetje te leuk). Als ik opnieuw zou moeten kiezen, koos ik voor moleculaire levenswetenschappen, een programma met meer scheikunde en natuurkunde in plaats van wiskunde, maar biotechnologie zou mijn tweede keus zijn.
Mijn broer is nu ook met zijn PhD bezig, in Londen. Maar hij is echt met iets heel anders bezig dan ik. Hij bestudeert een machine die chemische stoffen kan detecteren en ik bestudeer bacteriën. Dit laat zien dat je na je studie nooit aan één ding vast zit. Je kunt altijd een andere richting op gaan, dus wees niet bang om iets uit te proberen. Als je twijfels hebt over je studiekeuze, praat met mensen die het dichtst bij je zijn, ze hebben waarschijnlijk het antwoord. Voor mij was dat mijn broer, en hij had gelijk! You are the best Vince!