Met een smartwatch kun je bellen en je mail checken. Stan de Waard ontdekte door die van hem bij toeval een medische afwijking.
Toen de eerste smartwatch van Apple in 2015 uitkwam, stond Stan de Waard ‘s ochtends vroeg in de rij voor de winkel om er als een van de eersten een te bemachtigen. Met de smartwatch kan je onder andere berichten lezen, bellen en de weersvoorspelling checken: echt een gadget voor hem. Niet lang daarna zat hij bij zijn ouders in de tuin en probeerde een andere functie uit: de hartslagmeter. Zijn hartslag bleek tussen 110 en 120 te liggen. Dat was veel hoger dan die van zijn ouders, die hij het slimme horloge ook liet proberen.
Omdat hij al langere tijd snel moe was en overmatig zweette, besloot hij naar de dokter te gaan. “Ik vertelde over mijn klachten en wat mijn smartwatch had gemeten. Hij stuurde me door naar het ziekenhuis voor een scan en daar werd duidelijk dat ik een te hard werkende schildklier heb”, zegt De Waard. “In principe staat mijn lichaam altijd ‘aan’, alsof ik aan het rennen ben. En als ik me een beetje inspan, is het net of dat ik een sprint trek.” Gelukkig was er een behandeling. Hij leeft nu alsof er niets aan de hand is, mede dankzij een medicijn.
Had De Waard deze schildklierafwijking opgespoord zonder smartwatch? Waarschijnlijk wel, denkt hij, maar misschien had hij nog wel een paar jaar langer met de klachten doorgelopen. Hij is blij dat de smartwatch hem op het goede spoor zette. “Als ik terugkijk op de periode voor de behandeling, dan moest er eigenlijk wel iets veranderen. Ik voelde me vaak moe en was snel geïrriteerd. Toch schoof ik die klachten makkelijk terzijde. Dat ging moeilijker met de hartslagmeting die onmiskenbaar liet zien dat er iets mis was.”
Nog steeds heeft De Waard dezelfde smartwatch. De hartslagmeter gebruikt hij nauwelijks. Hij bekijkt vooral de tijd en zijn berichten, precies waar hij de gadget in eerste instantie voor kocht.
