Seks-info

Tijdens mijn veldwerk ben ik verschillende keren positief verrast door de manier waarop jongeren sociale media gebruiken om informatie over seks uit te wisselen. Sociale media blijken zich goed te lenen voor het vinden en delen van kennis, ervaringen en meningen. Dit bericht dat voorbij kwam, raakte me echter hard – op een negatieve manier.

Menselijk maken
De post is duidelijk van Amerikaanse makelij, gezien de verwijzing naar “alle vijftig staten”. Zodra ik het beter lees, herken ik inderdaad de strategieën van de Amerikaanse anti-abortus beweging, waar ik eerder al een artikel over schreef in het tijdschrift Raffia. Een van de belangrijkste strategieën is het ‘menselijk maken’ van een foetus. De foetus krijgt, ondanks dat het buiten de baarmoeder niet levensvatbaar is (tot 24 weken), een complete persoonlijkheid toegeschreven en wordt zo een ‘mens’ met gevoelens en dromen. Deze worden dan slim boven het belang van de zwangere vrouw geplaatst: dat het kind geboren wordt, is belangrijker dan de vraag of de vrouw voor het kind kan of wil zorgen.

Keuze
Het bericht komt flink binnen. Het doet me denken aan de verhalen van meiden en vrouwen die ik als onderzoeker gehoord heb. Verhalen over ongeplande zwangerschappen die waren ontstaan door bijvoorbeeld een vergeten anticonceptiepil, een pil die niet werkte vanwege ziekte (bij braken en diarree kan de werking van de pil verminderen) of door seksueel geweld. Verhalen over de paniek, angst en twijfel over wat te doen, en over het onderhandelen met anderen over die keus. Als er überhaupt een keus was, want in gevallen van zwangerschap door seksueel misbruik was het soms de pleger die bepaalde of de zwangerschap al dan niet werd uitgedragen. Verhalen over pijn, lichamelijk en geestelijk, bij een keus voor abortus. En tegelijkertijd de opluchting om niet voor een kind te hoeven zorgen terwijl je dat niet kunt, bijvoorbeeld omdat je jezelf te jong vindt, omdat je er alleen voor staat, of omdat het om een kind uit seksueel geweld gaat.

Verdriet
Het nare gevoel dat ik krijg, wordt versterkt door de enorme schaal waarop dit bericht nu dankzij sociale media verspreid kan worden. Het zal ook terechtkomen bij meiden en vrouwen die een abortus hebben ondergaan. Hoe moet dat voor hen zijn? Zij hebben hun leven over het algemeen aardig op de rit weten te krijgen, vaak mede doordat ze hun zwangerschap op een veilige manier hebben kunnen beëindigen . Zij hebben zichzelf en anderen een hoop narigheid bespaard. En nu worden ze ‘moordenaar’ genoemd, alsof het verdriet niet al groot genoeg was.

Steun
Wat kan ik als wetenschapper doen? Ik kies wat bij me past: ik schrijf erover; probeer zo de verhalen naar buiten te brengen en bij te dragen aan meer onderling begrip. En ik spreek via deze weg mijn steun uit aan alle meiden en vrouwen die voor de moeilijke keus van een abortus hebben gestaan of nog komen te staan- ongeacht hun keuze. Hopelijk wordt die boodschap ook op grote schaal verspreid!