(Proto)sterren kijken in Japan

Mijn eerste stop was Osaka! De vlucht verliep voorspoedig en wat een toeval onderweg. Ik maakte een tekening in het vliegtuig van een jonge ster met een schijf voor een aankomend blog voor Faces of Science en Nemo en prompt vroeg de jongen naast me of dit een ‘proto planetary disk’ was. Dit woord zit zeker niet in het gemiddelde vocabulaire van de mens, dus het was direct duidelijk dat hij ook onderweg was naar de conferentie. Dat maakte de 15-urige vlucht via Seoul een stuk aangenamer. Bovendien zat hij in de groep van een aantal sterrenkundigen die ik graag wilde ontmoeten, perfect! Soms heb je na het lezen van een aantal papers van iemand dat een persoon echt een soort science-idool wordt.

‘s Avonds had ik de eerste heerlijke ramen gegeten van deze trip. Het was ook direct een goeie blik in de Japanse dinercultuur. Het begint met in de rij staan, inclusief wachtstoeltjes. Of er plek is of niet maakt niet uit, wachten doet iedereen hier tot de ober zegt dat je mag gaan zitten. Daarnaast heeft elke tafel mandjes op de grond staan, heel onhandig voor lange benen, maar daar doet iedereen z’n spullen in. Ook zijn er best veel individuele tafeltjes gedekt. De laatste bekentenis van de avond is dat, waar ik normaal restaurants met plaatjes op het menu vermijd, ik er nu maar wat blij mee was. Elke teken op de kaart was Japans. Nu begreep ik voor het eerst waarom je dit als restaurant zou doen ondanks dat die foto’s er 9 v/d 10 keer niet uitzien. Na het oefenen van ramen slurpen, 3x zo langzaam als de japanners naast me, was het tijd voor m’n eerste Japanse bed!

De volgende dag was het tijd voor een beetje sightseeing in Osaka. Maar daarvan wil ik jullie vooral deze pretty fluffy pancakes laten zien! En ik vertel iets meer over mijn eigen poster voor de conferentie.

Tegenwoordig kijk ik ook naar lichtere protosterren om te zien wat we daarvan kunnen leren over het ontstaan van zware sterren. Het voordeel van het kijken naar lichte sterren is dat ze veel dichterbij staan. Daarom is het mogelijk om nog mooiere plaatjes van de sterren te maken waarop we de schijven en de structuur daarvan kunnen zien. Op het bijgevoegde plaatje zie je de vorm van de schijf rondom de ster. Het sterlicht is geblokkeerd, omdat die veel sterker straalt dan de schijf. Het licht van de ster weerkaatst op de kleine stofdeeltjes in de schijf. En dat is het licht dat hier op het plaatje zichtbaar is. Dat kunnen we zo zien met hele coole telescopen in Chili, omdat ze filteren voor een bepaalde polarisatie. Door de weerkaatsing van het licht op het stof heeft het een andere weerkaatsing dat het licht dat rechtstreeks naar ons straalt. Door daar gebruik van te maken kunnen we zien waar dat weerkaatsende oppervlakte van de schijf is.

De oppervlakte van deze schijf is flaring (van binnen naar buiten), zoals we dat noemen. Net als de wijde broeken die nu in de mode zijn. Wat heel gaaf is, is dat ik met de telescopen waar ik normaal mee kijk alleen de allerbinnenste delen van de schijf kan zien. Nu kan ik dat combineren met deze plaatjes van de schijf om meer van de hele schijf te begrijpen!

Lees hier meer over mijn eerste conferentiedag!