Een paper die maar niet af lijkt te komen, weinig energie en klaar met thuiswerken. Hoogste tijd voor een pauze! Ik ging een week op pad met ‘Onbegrensd Avontuur’, een stichting die outdooractiviteiten mogelijk maakt voor iedereen die graag buiten is, ook als je fysiek beperkt bent. En ik leerde een belangrijke les.
Naast mijn PhD ben ik graag buiten en actief bezig. Het maakt mijn hoofd leeg en zorgt meestal voor nieuwe energie. Een PhD kan soms veel van je vragen, zeker mentaal. Een van de dingen die je tijdens je PhD moet doen is het voelen, aangeven van grenzen en nemen van rust. Iets wat niet altijd vanzelfsprekend is omdat er veel van je wordt gevraagd. De academische wereld is competitief en veel PhD-studenten gaan zelf ook het liefst met grote stappen vooruit. Hulp vragen is niet altijd gemakkelijk. Ook kan je onderzoek heel anders lopen dan je had verwacht.
Grenzen verleggen door grenzen aan te geven en hulp te vragen
Twee mensen die heel goed moesten leren omgaan met de veranderlijkheid van het leven, beperkte energie en een balans zoeken tussen onafhankelijk zijn en hulp vragen zijn Glenn en Anita. Zij durven het aan met ons de bergen in te gaan. Beiden zijn geboren zonder fysieke beperking maar kregen er op latere leeftijd mee te maken, onder andere door een zenuwziekte. Moeilijk en zeker niet leuk, maar het weerhoudt hen niet op mee te gaan op avontuur.
Uitkijkend op een waterval vertelt Anita me hoe ze zich ondanks haar ziekte in haar dagelijkse leven eigenlijk niet zo beperkt meer voelt. Samen met haar hulphond, de elektrische rolstoel en mensen om haar heen weet ze wat ze wel en niet kan. Ze heeft daar heel hard voor moeten werken en nog steeds let ze erg op haar energie. Toch wil ze haar grenzen blijven opzoeken en daarom ging ze met ons mee de bergen in. Hier moest ze opnieuw overgeven aan de groep en veel meer hulp vragen dan thuis. Iets wat ze nog steeds niet makkelijk vindt maar haar wel op anders onbereikbare plekken brengt.
Daar is lef en vertrouwen voor nodig en ik ben blij dat Glenn en Anita ons die als groep gegeven hebben. Door hun moed om kwetsbaarheid heb ik opnieuw gezien hoe ver je kan komen juist door grenzen aan te geven en hulp te vragen.
Die gedachte neem ik graag mee in mijn PhD-reis. Als je verder wilt komen leer je de grenzen van jezelf en je vakgebied kennen én vraag je hulp. Ondanks dat jouw naam straks prominent op een boekje staat doe je een PhD absoluut niet alleen. En wellicht leidt jouw vraag wel tot iets anders moois: een uitdagende tocht met fraaie uitzichten bijvoorbeeld, nieuwe ontmoetingen, smeuïge kaasfondue, of ehh natte stinkschoenen en spierpijn.
Voor veel deelnemers was het vallen, opstaan, hulp vragen en weer door, zoals je kunt zien op het filmpje in de link.
Wil je meer weten over de ervaringen vanuit de offroad rolstoel? Mededeelnemer Glenn schreef een mooie blog.
Enthousiast en wil je zelf snel mee op reis? Onbegrensd Avontuur is op zoek naar nog tenminste één wandelende deelnemer voor een tocht met overnachting in de Utrechtse Heuvelrug van 2-4 augustus 2021. Kijk hier voor meer informatie over de tocht en de stichting.
Tip: kijk naar het dankwoord van een proefschrift om te zien wie er allemaal bijdraagt aan een PhD en andere ‘out of office’ ervaringen. Voor veel lezers een favoriet onderdeel van de thesis.