Naar de content

Elke twee weken verschijnt op Kennislink een gastcolumn. De columnist is steeds een andere onderzoeker, die vanuit zijn of haar vakgebied schrijft over de wetenschap achter een gebeurtenis in de maatschappij of uit ons dagelijks leven. In het kader van het Kennislink seksthema onthult Ellen Laan de feiten over het vrouwelijk orgasme.

5 juli 2010

Oude tijden herleven. Waren we sinds Anja Meulenbelt en het onderzoek van Shere Hite verlost van Freudiaanse misverstanden over vaginale en clitorale orgasmes, het laatste jaar duiken ze weer op in wetenschappelijke tijdschriften. De redenering klinkt heel bekend: vrouwen die vaginaal kunnen klaarkomen zijn volwassener en psychologisch beter aangepast dan vrouwen die ‘alleen maar’ clitorale orgasmes hebben. Maar laat ik u direct geruststellen: het gaat hier om slecht onderzoek waaraan ondeugdelijke redeneringen en een gebrek aan kennis over de vrouwelijke anatomie ten grondslag liggen.

Sinds het baanbrekende onderzoek van de Australische uroloog Helen O’Connell, zo’n 10 jaar geleden, weten we dat wat we de clitoris noemen, in feite maar een onderdeel van de hele clitoris is, namelijk de glans, of het eikeltje, vergelijkbaar met de eikel van de penis.

Het grootste deel van de clitoris bevindt zich ‘onderhuids’, is ruim 10 keer groter dan de glans, en zwelt tijdens seksuele opwinding op tot een waar opgewonden standje. Net als de penis. Het is daarom onmogelijk je ook maar enige vorm van seksuele stimulatie voor te stellen waarin de clitoris geen rol speelt. Of je nou de glans stimuleert met hand of mond, delicaat, subtiel, spannend, of je meer concentreert op de vagina, en dan vooral de voorwand van de vagina: de clitoris wordt steeds gestimuleerd. De exacte locatie van de stimulatie – via de glans of via de vagina – moet natuurlijk niet worden verward met een onderliggend orgasme-mechanisme. Waar en hoe je ook stimuleert, het resulterende orgasme is en blijft clitoraal.

Dat wil niet zeggen dat het niet uitmaakt waar en hoe je stimuleert. Ongeveer het hardste cijfer dat seksonderzoek tot nu toe heeft opgeleverd is het percentage vrouwen dat nooit tot vrijwel nooit een orgasme ervaart door gemeenschap (met of zonder stimulatie van de glans clitoris): 70 %. Gemeenschap is dus niet zo’n effectieve vorm van seksuele stimulatie voor vrouwen. En als je, zoals veel mensen, vindt dat een orgasme door gemeenschap het meest begerenswaardige doel is, dan wordt een vrijpartij tussen een vrouw en een man voor de vrouw al snel een hachelijke zaak.

Voor mannen is het niet zo ingewikkeld. Zij kunnen niet penetreren zonder stijve, dus seksueel plezier is een noodzakelijke voorwaarde voor de begeerde seksuele activiteit. Werden vrouwen ook maar zo beschermd door hun anatomie! Maar nee, penetratie is bij de meeste vrouwen met een redelijk ontspannen bekkenbodem mogelijk, ook al is het niet plezierig of voelt het onaangenaam (of zelfs pijnlijk). Nou ja, een kniesoor die daar op let. Of toch niet? Hoeveel mannen zouden zin hebben in seks die niet belonend (of zelfs pijnlijk) is? Dus vrouwen, koester uw opgewonden standje.

Zie ook

Seks (Kennislinkthema)
Andere Kennislink gastcolumns

Dit artikel is een publicatie van Kennislink (gastcolumnist)
ReactiesReageer