Op weg naar het gelukkigste land

Publish or perish

Waar ik in het begin van mijn PhD vooral in het lab en achter de microscoop met het echte onderzoeken bezig was, heb ik in mijn laatste jaar mijn witte labjas nauwelijks meer aangeraakt. Allereerst werd het echt hoog tijd om alle resultaten netjes te bundelen, op te schrijven en te publiceren. Elk woord werd gewikt en gewogen door het hele team met wie ik onderzoek deed voordat het naar een blad opgestuurd werd. Daarna keken reviewers van het blad heel kritisch of wij ergens steken hebben laten vallen. Het hele proces van een artikel publiceren neemt dan al gauw een paar maanden in beslag. Gelukkig werd mijn werk op waarde geschat door de verschillende bladen en zodoende is het gelukt om drie artikelen te publiceren in goede internationale bladen en wacht ik nu op de beoordeling door een blad van het vierde artikel.

Praatjes

Richting het einde van je PhD kreeg ik steeds meer ‘praatjes’. Al het onderzoek dat ik daarvoor deed, werd een coherent geheel dat ook interessant is voor een breder wetenschappelijk gebied. De laatste twee jaar kreeg ik zo de kans om op een aantal (internationale) conferenties een praatje te houden. Eén van die conferenties was in de Verenigde Staten en een ander in Rusland. Ik heb de reisjes naar die conferenties gelijk aangegrepen om beide landen te bezoeken en hoewel dat natuurlijk hartstikke leuk is, neemt het samen met het voorbereiden van die presentaties wel aardig wat tijd in beslag vlak voordat je de laatste maanden van je contract in gaat.

Stress!?

En dan komen de laatste maanden! Ik werd overvallen door vragen. Heb ik wel genoeg (goede) resultaten? Zijn alle verhalen sluitend of zitten er nog gaten in? Krijg ik alles wel af voordat mijn contract (december 2015 voor mij) afloopt? Zo niet, kan ik dan verlenging krijgen of moet ik het maar in mijn eigen tijd afronden? En na het afronden? Wil ik verder onderzoek doen aan een universiteit of naar een bedrijf toe? In Nederland of in het buitenland? Heb ik überhaupt wel iets te kiezen of mag ik blij zijn als ik ergens een baan vindt? Voor de meeste PhDs die ik ken is deze laatste periode een ontzettend stressvolle en drukke periode. Voor mij werd het ook krap om alles voor het einde van het jaar afgerond te hebben. Gelukkig verlengde mijn professor mijn contract met twee maanden waardoor ik wat lucht kreeg om alles netjes af te ronden en daarnaast te solliciteren.

En nye job

Door de bedrijfsbezoeken die ik had gedaan was voor mij de keuze al wel duidelijk dat ik na mijn PhD het liefst de chemische industrie in wilde gaan. Daarnaast had ik een shortlist met ideale werkgevers. 2015 was echter een lastig jaar voor de chemische industrie (lage olieprijs en veel geopolitieke issues). Op het moment doen de chemische bedrijven weinig grote investeringen en een aantal bedrijven heeft vorig jaar zelfs werknemers ontslagen. Vacatures zijn daarom schaars en het aantal sollicitanten ontzettend hoog. Bijkomend nadeel is dat je dan vaak tegen je eigen collega’s moet concurreren. Ik had echter het geluk dat mijn project in samenwerking was met Haldor Topsoe en dat dat bedrijf in december net de deuren weer opende voor nieuwe werknemers. Zo had ik vlak voor de kerst een sollicitatiegesprek in Denemarken en hoorde ik half januari dat ze mij graag vanaf een april voor twee jaar wilden voor een nieuw project. Het totale plaatje was perfect (Denen zijn niet voor niets de gelukkigste mensen ter wereld) en ik heb de baan dus ook geaccepteerd.

De kleine zeemeermin

De afgelopen paar maanden heb ik alles geregeld voor mijn emigratie. Ik schreef me uit in Nederland en vond een heel mooi appartement in Kopenhagen op zo’n 100 meter afstand van de kleine zeemeermin. Nu zitten mijn eerste werkdagen erop en het bevalt me prima. In veel opzichten is Denemarken vergelijkbaar met Nederland, dus de cultuurshock is niet zo groot. De Deense taal is daarnaast redelijk verwant met de Duitse, Nederlandse en Engelse taal dus veel dingen kan ik al een beetje ontcijferen. De uitspraak is echter soms compleet anders dan wat je zou verwachten op basis van de spelling. ”Jeg” wat ik betekent, wordt bijvoorbeeld uitgesproken als jei. Maar gelukkig krijg ik via het bedrijf 5 × 40 lessen om dat onder de knie te krijgen.