In Duitsland vlogen er al meer dan een miljoen exemplaren over de toonbank en ook in Nederland voert de 24-jarige studente Giulia Enders al weken de bestsellerlijst aan. Haar boek De mooie voedselmachine behandelt de beste poephouding, drollen, aarsmaden en scheten. En daar willen we kennelijk alles over weten.
Onze darmen en hun inwoners zijn hot. Waren het eerst de hersenen waar we alles over wilden weten, vorig jaar werd het jaar van de darm. Want die darmen, die dienen voor heel wat meer dan het produceren van poep. Ze hebben tal van eigenschappen die we lang niet zagen. Mede dankzij de honderden miljoenen bijzondere bewoners die heel wat meer doen dan alleen ons eten in poepklare brokken richting de uitgang werken. Ze zijn van groot belang voor onze gezondheid.
Van mond naar sluitspier
De Duitse geneeskundestudente stapte op tijd in de ‘Wij zijn onze darmen’-hype en schreef een boek voor een miljoenenpubliek. Haar boek is inmiddels in dertig landen te krijgen. Eigenlijk was ze niet eens van plan een boek te schrijven. Maar na het winnen van de Science slam van Berlijn in 2012, ging haar video viraal en kreeg ze prompt een contract aangeboden bij een uitgeverij. Of ze alsjeblieft een boek wilde schrijven.
Giulia daalt in haar boek af van de mond naar de sluitspier en besteedt onderweg aandacht aan alles wat ze tegenkomt. Vaak gaat het daarbij over kwaaltjes, hoe kan het ook anders als geneeskundestudent, en helaas verliest het boek op die momenten aan kracht. Hier en daar leest het een beetje als een wikipediapagina of ziekenhuisfolder. En soms maakt ze grote sprongen en gebruikt ze jargon, waardoor ze slecht te volgen is. Maar op andere momenten, zeker in combinatie met de grappige tekeningen van haar zus Jill, gebruikt ze prachtige stijlfiguren en is het een waar genoegen om met haar op reis te mogen door de darmen.
Scheet als balletdanser
Zo leren we dat onze darmen niet alleen vele bijzondere bewoners hebben, maar ook aangestuurd worden door een zenuwnetwerk dat bijna net zo ingewikkeld is als dat van ons brein. Dat de darmen meer dan twintig soorten hormonen produceren en dat alleen het laatste stukje van ons acht meter lange spijsverteringsstelsel poep maakt. Dat een scheet misschien ongemakkelijk is, maar dat zijn weg door de darmen ‘net zo elegant als die van een balletdanser is’. En ze vertelt over de invloed van jouw dieet op jouw buikbewoners. Waarom het dikke pech kan zijn als je beschikt over efficiënte zetmeelomzetters, waardoor je darmen extra veel suikers opnemen, en je dus moeiteloos dik wordt.
Ook geeft ze praktische adviezen: je kunt beter hurken dan zitten tijdens het poepen. Zitten zorgt dat je onnodig lang op de wc blijft en verhoogt het risico op bijvoorbeeld aambeien. Zet een krukje onder je voeten en het probleem is opgelost, volgens Enders.
Al met al is het een aardig boekje waar het enthousiasme vanaf spat. Maar het is niet de beste in zijn soort. Voor een ode aan de ontlasting, is het laatste boek van Midas Dekkers een aanrader en wie echt alles wil weten over onze beestjes leest Allemaal beestjes van Jop de Vrieze, dat vorig jaar door Kennislink werd verkozen tot beste zomerboek.