My way…

Ook het einde van mijn PhD is bijna in zicht… Als een jonge idealistische onderzoeker begon ik 4 jaar geleden bruisend van enthousiasme. We zijn nu vier jaar verder, vierenhalf om precies te zijn. Mijn romantische voorstelling van wetenschappelijk onderzoek is ingeruild voor een realistisch soms zelfs deprimerende weergave. Jaja, het einde is nabij;) Dromen van Nature papers en Nobelprijzen zijn vervangen door een realistische weergave van de enigszins verdorven wetenschappelijke wereld. Watskebeurt?? Waar is mijn vlam? Hoort dit bij mijn ontwikkeling tot zelfstandig onderzoeker? Hoe houd ik mijn enthousiasme vast in deze wereld?

Zwoegen, zwoegen en nog eens zwoegen….
Vierenhalf jaar lang heb ik gezwoegd in het lab. Mislukking na mislukking na mislukking hebben uiteindelijk geleid tot succes. Nieuwsgierigheid en doorzettingsvermogen hebben me gebracht waar ik nu ben: Drie mooie projecten heb ik zelfstandig vormgegeven en afgerond. Zijn ze al gepubliceerd? Nee, working on it ;-) Ik zwoeg ook nog op het afschrijven van mijn boekje bestaande uit zeven mooie hoofdstukken waarvan tot op heden één is gepubliceerd, een review. En ik ben druk met het schrijven van een aanvraag voor financiële ondersteuning voor het doen van onderzoek tijdens mijn klinische opleiding. Want ja, ik wil dolgraag onderzoek blijven doen!! Maar is mijn CV wel goed genoeg hiervoor?

Valideren
Als onderzoekers leren we dat we onze gebruikte methodologieën zorgvuldig moeten valideren alvorens we conclusies kunnen trekken. Met andere worden: is onze meetmethode geschikt voor de betreffende toepassing? Wat mij echter verbaast, is de manier waarop onze kwaliteit als onderzoekers wordt beoordeeld wanneer we een aanvraag schrijven voor financiële ondersteuning van ons onderzoek. Meet deze meetmethode ‘wetenschappelijke output in de vorm van publicaties in combinatie met de impact factor van het journal’ immers wel ècht kwaliteit? Wat is überhaupt kwaliteit in de wetenschap?

Kwaliteit
Uiteraard bevorderen creativiteit, opportunisme en doelgerichtheid kwaliteit in de wetenschap. Maar creativiteit, opportunisme en doelgerichtheid zijn niet inherent aan publicaties in _hoge impact factor_-journals. In deze wereld van perverse publicatiedruk gaat het om de juiste combinatie van meegaan met hypes, status, geluk en een vrije interpretatie van het begrip integriteit. Deze factoren bepalen of je kunt publiceren in _hoge impact factor_-journals. En zijn dus bepalend voor je kwaliteit.

Jiskefet-integriteit
Dit roept veel weerstand bij me op. Als de kwaliteit van mijn proefschrift zich vertaalt in een kwalitatieve impact factor die naast creativiteit, opportunisme en doelgerichtheid mede wordt bepaald door de hype, status, geluk en mijn interpretatie van wetenschappelijk integriteit, zal deze impact factor dan ooit goed genoeg zijn? Wat is goed genoeg? Kan ik dit stroken met mijn interpretatie van integriteit, mijn ‘jiskefet’ integriteit (“gnagna”:

) :P? Zouden we niet veel meer waarde moeten hechten aan kwaliteit van de inhoud van een wetenschappelijke aanvraag in plaats van de ‘kwaliteit’ van het CV in de vorm van publicaties en impact factor? Waarom is wetenschap zo prachtig maar de wetenschappelijke wereld zo bedrieglijk.

_Yes, there were times, I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way._

Tijd voor verlichting
Na al deze melodramatische overpeinzingen kwam het Acute Heart Failure Congres in Sevilla als geroepen! Met drie collega’s in een appartement midden in het prachtige Sevilla om weer wetenschappelijk geïnspireerd te raken. En dat is gelukt! Inspirerende sprekers en mooi onderzoek is wat mijn hart nog altijd sneller laat kloppen. De interactie tussen ons immuunsysteem en de extracellulaire ruimte in het hart blijft me eindeloos fascineren. Hier moeten ik gewoon af en toe weer even aan herinnerd worden: wat drijft me?! De schoonheid van het ontdekken. De pracht van het onderkennen van de relevantie van de ontdekking. De grootsheid van de betekenis van een ontdekking voor de mensheid. Zucht… Wat is onderzoek toch mooi!

Wetenschap, I will keep on doing it… my way :)

_Regrets I’ve had a few
But then again too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each chartered course
Each careful step along the by-way
And more, much more than this
I did it my way_