Op Valentijnsdag laat je aan je geliefde zien dat je van hem of haar houdt en voor veel mensen is een baby krijgen met de liefde van je leven het ultieme geluk. Maar maken baby’s mensen echt gelukkig volgens de wetenschap?
Eén van de taken voor mij als promovendus is het begeleiden van studenten die hun masterscriptie schrijven, zeg maar hun profielwerkstuk voor gevorderden. Daar hoort ook bij dat studenten hun werk verdedigen. Ze geven een presentatie en een tweetal begeleiders (een collega en ik) stellen kritische vragen.
Zo’n verdediging had ik ook ergens in januari vorig jaar. Een student wilde onder andere weten hoe gelukkig mensen zijn die misstanden in bedrijven en organisaties aankaarten. Een terloopse opmerking tijdens die verdediging maakte veel bij me los. Om te kijken hoe gelukkig of hoeveel ‘life satisfaction’ deze mensen hadden, stopte deze student namelijk ook een andere factor in zijn analyses. Hij wilde weten in hoeverre het hebben van kinderen een invloed had op geluk ervaren. Dit, omdat uit studies bleek dat ouders doorgaans minder gelukkig zijn dan mensen zonder kinderen…
Schokkend! In mijn beleving was het krijgen van kinderen één van de meest waardevolle en verblijdende dingen die je kan overkomen in je leven. Maar ook als wetenschapper maakte deze opmerking natuurlijk nieuwsgierig. Dus hoe zit het nou? Is het krijgen van kinderen echt geluk verlagend?
Gelukkig
In een overzichtsstudie die keek naar het geluk van getrouwden vond ik een niet erg hoopgevende conclusie. Getrouwde stellen zonder kinderen zijn gelukkiger dan die mét kinderen. Verder vond deze studie ook nog dat het geluk nog verder afneemt naarmate een stel besluit tot meer kinderen. Een andere overzichtsstudie, stelde een heldere vraag: ‘weten we eigenlijk wel wat ons gelukkig maakt?’ Wederom hoorde kinderen niet bij het geluk verhogende in een mensenleven. Maar de wetenschappers benadrukten juist weer wel dat het nogal uitmaakt in wat voor omstandigheden je kinderen hebt.
Wanneer een kind extra veel zorg vraagt, wanneer de ouders weinig financiële middelen hebben en wanneer ouders uit elkaar zijn, is het hebben van kinderen niet bepaald geluk verhogend. Opvallend is ook wel dat kinderen ouder dan 3 jaar per definitie geluk verlagend zijn…
Manco
Maar wat al deze studies met elkaar gemeen hebben is één groot manco… Hoe verging het mensen vóórdat ze kinderen kregen? Als je wilt weten of het krijgen van kinderen mensen inderdaad ongelukkiger maakt, dan zouden deze zelfde mensen gelukkiger moeten zijn voordat ze ouders werden.
Een zogeheten panel studie biedt uitkomst. Zo’n panel studie volgt een grote groep mensen (meestal representatief voor de bevolking van een bepaald land, in Nederland hebben we bijvoorbeeld het LISS-panel).
Deze studie laat zien dat mensen gelukkiger werden na het krijgen van kinderen. Er gloort hoop! Er zijn nog wel wat omstandigheden die het pleit in het positieve of negatieve beslecht. Nog steeds zijn de alleenstaande ouders slechter af. Getrouwde vrouwen zijn minder depressief, maar hebben wel meer conflicten met hun partner. Getrouwde mannen maakt het allemaal niet uit, ze zijn net zo (on-?) gelukkig met of zonder kinderen…
Het verraderlijke aan ieder wetenschappelijke studie is dat het moeilijk bepalen is in hoeverre het over individuen iets zegt. In hoeverre ben je afwijkend voor de groep? Welke factoren, die niet zijn bekeken, zijn misschien bepalend voor wel of geen geluk? Ik leg de hoop studies voorlopig naast me neer. Ze corresponderen in ieder geval niet met hoe ik het ervaar… Fijn dat jullie er zijn Merel en Esmee! Goede valentijnsdag!