Locatie van meteorietinslag werd dino's fataal

De dinosauriërs hadden 65 miljoen jaar geleden wel extreem veel pech. Als de meteoriet die destijds een einde aan hun bestaan maakte de aarde niet had geraakt was er natuurlijk weinig aan de hand geweest, maar ook als dit rotsblok uit de ruimte ergens anders op aarde terecht was gekomen was de schade hoogstwaarschijnlijk een stuk minder groot geweest. Dit betoogt Adriana Ocampo in haar proefschrift, waarop ze vorige week promoveerde aan de Vrije Universiteit Amsterdam.

De samenstelling van de ondergrond die door de meteoriet werd getroffen speelde namelijk een sleutelrol in de veranderingen die na de inslag, aan het einde van het Krijt-tijdperk, op de aardbol plaatsvonden. De bodem bij Chicxulub, op het schiereiland Yucatán in Mexico, bestond voor 60 procent uit anhydriet. Dat is een mengsel van kalk, zuurstof en zwavel. Bij de inslag verdampte de zwavel, en kwam als sulfaatrijke deeltjes in de lucht terecht. Deze deeltjes hadden een sterke invloed op het klimaat, omdat ze het zonlicht tegenhielden. Vooral de eerste tien jaar na de inslag werd hierdoor veel schade aangericht aan de plantengroei.

Donker

Hoewel veel gespeculeerd wordt over het effect van de afkoeling die de stofwolken veroorzaakt moeten hebben op het leven op aarde, denken Ocampo en haar collega´s dat de duisternis een veel grotere rol heeft gespeeld. Door het gebrek aan licht werd het proces van fotosynthese die plantengroei mogelijk maakt enkele jaren flink verstoord, en hadden de dino´s en andere aardbewoners simpelweg niks meer te eten.

De voedselketen was tien jaar lang behoorlijk van slag. Het verklaart waarom ook de pooldinosauriërs, die best tegen een beetje kou bestand waren, aan het einde van het Krijt-tijdperk het loodje legden.