Het is alweer anderhalve maand geleden dat ik ben gepromoveerd. Wat een ontzettend enerverende ervaring was dat zeg!
Na jarenlang werk, ontzettend veel voorbereidingen, opbouwende anticipatie en gezonde zenuwen, mag ik mijzelf na een kruisverhoor van 45 minuten dan eindelijk doctor noemen. Wat heb ik ontzettend genoten van deze onvergetelijke dag. Vrienden, familie, collega’s waren aanwezig en er werd na afloop flink feest gevierd.
Mensen vragen me wel eens ‘en, hoe is het nou?’.
Dat doet me in alle eerlijkheid een beetje denken aan wanneer mensen dit vragen nadat je jarig bent geweest. Het voel geen donder anders. M’n lopende werkzaamheden en het gewone leven gaan gestaag door.
Maar soms.. dan mag ik ergens die ‘dr.’ voor mijn naam zetten.. En dan glunder ik toch wel een beetje.