Alhoewel de kwaliteit van de koffie op mijn werkplek sterk verbeterd is, vind ik het LUMC niet de meest inspirerende werkomgeving. Een aantal van onze poli-kamers heeft geen ramen en van het ongezellige tl-licht krijg ik geen energie. Afgelopen week gaf ik een lezing in het Science Center in Delft, een fantastische plek!
Een aantal maanden geleden werd ik benaderd door de reizende DNA-labs om een lezing te geven op de landelijke DNA-labdag. Dat is een tweejaarlijks interactief dagprogramma voor docenten biologie en TOA’s op middelbare scholen. Een pittige opdracht voor mij omdat doceren hun vak is, en enkel mijn hobby (of een van de verplichte academische taken zoals enkele collega’s het misschien zien). Mijn presentie ging over de verschillen en overeenkomsten tussen commerciële DNA-testen en mijn werk in het ziekenhuis op de polikliniek Klinische Genetica. Een goed thema om eens te reflecteren op mijn eigen werkwijze, de beperkingen en uitdagingen voor de komende periode. De mogelijkheden in DNA-onderzoek gaan zo ontzettend snel (zie blog Talkshow van de Toekomst).
Het Science Centre in Delft
Karin van der Tuin voor NEMO KennislinkHet Science Center in Delft ligt aan de rand van de binnenstad, een 15 minuten wandeling vanaf het centraal station in het ochtendzonnetje met een cappuccino to go. Ik was er nog nooit geweest, eerlijk gezegd had ik er zelfs nog nooit van gehoord. In mijn studententijd kwam ik regelmatig in Delft, vooral vanwege de feestjes, maar ook buiten dat is het een prachtige stad. Het Science Center zit in een monumentaal pand, ik denk een oud klooster en/of school. Een gebouw met lange hoge gangen, tegels op de vloer, ongepolijste bakstenen binnenmuren, zware klapdeuren en een prachtige binnentuin. Het pand doet nu dienst als interactief wetenschapsmuseum, werkplaats en workshopruimte.
Vol energie
In een van pauzes zat ik even op het trappetje voor het gebouw van het zonnetje te genieten. Vier studenten kwamen naar buiten met een zelfgebouwde miniatuurauto. De auto reed tegen mijn voet aan en viel vervolgens bijna van het trappetje af. Er was nog wat werk aan de winkel dacht ik, maar wat fantastisch dat deze jongens en meiden dit soort dingen zelf kunnen maken. Door dit schouwspel van een afstandje te bekijken kreeg ik ook ideeën voor eigen onderzoeksvraagstellingen. Het was een lange dag vol presentaties en workshops maar toch ging ik vol energie naar huis.
Hoewel het LUMC hele goede onderzoeksfaciliteiten heeft, ga ik proberen om iedere maand een dag op een andere locatie te werken om te brainstormen over onderzoeksvoorstellen of presentaties. Ik mis dan wel mijn bureau, dubbele beeldscherm en fijne collega’s, maar verandering van omgeving werkt goed voor mijn creativiteit. Een koffiecafé, een park, een andere faculteit, een andere stad. Ik neem mee: gekleurde vellen papier om thema’s te rubriceren, post-its om flexibel te schuiven met ideeën, stiften en een tablet om wat achtergrondinformatie op te zoeken. Wat is jouw favoriete werkplaats?