Naar de content

IngeZoomd: Op de achtergrond

Peter Fitzverploegh

Een mooi landschap, je eigen geblurde kamer of toch een grappig filmpje? Ook zonder groen scherm achter je kun je tijdens online meetings een virtuele achtergrond gebruiken. Maar wat kun je het beste kiezen? Hoogleraar aandacht en taal Ardi Roelofs geeft advies.

1 juli 2021

Oke, hier was ik niet op voorbereid. Mijn vragen voor de deskundige lagen voor mijn neus, ik was netjes op tijd en ik had zelfs nog een snelle blik in de spiegel geworpen voor ik op de Zoom-link klikte. Maar toen de onderzoeker vervolgens in beeld kwam, kon ik mijn lachen niet inhouden. Op de witte muur achter haar stond een levensgrote kindertekening van het achtereind van een paard. “Ik had misschien beter voor het hoofd kunnen gaan zitten”, gaf ze direct toe, terwijl ze via de webcam liet zien dat er inderdaad ook nog een voorkant aan zat. Ik vroeg maar niet of die poot die mijn eigen hoofd rechtsonder in beeld leek binnen te dringen nou een achterpoot was of toch een, tja, derde been.

Laten we het erop houden dat de achtergrond me behoorlijk afleidde. Daar hebben we het afgelopen jaar veel voorbeelden van zien langskomen – uit eigen ervaring of via sociale media. De reeks door het beeld wandelende kinderen, huisdieren en andere huisgenoten is eindeloos. Of denk aan de burgemeester van Antwerpen, die vergat dat er een spiegel achter hem stond, waardoor iedereen kon zien dat hij in zijn onderbroek zat. Dan is zo’n virtuele achtergrond uit de Zoom-database zo gek nog niet. Maar hoe werkt dat nou eigenlijk en welke kun je het beste kiezen?

Lichaam of achtergrond

Of je nu werkt met Zoom, Teams of Google Meet, in zo’n beetje elke online videobeldienst kun je kiezen voor een virtuele achtergrond. Andere deelnemers zien dan in plaats van jouw keukenkastjes of rommelige zolderkamer een afbeelding die je zelf hebt uitgekozen, terwijl je zelf wel scherp in beeld blijft. Of je kiest ervoor je eigen achtergrond wazig te maken, zodat de titels in de boekenkast achter je onleesbaar worden. Daarvoor hoef je allang niet meer voor een groen scherm te gaan zitten.

Hoe werkt het dan wel? De software gebruikt een algoritme dat je hoofd en bovenlichaam onderscheidt van de achtergrond. Het segmenteert elke pixel in het beeld: hoort die bij het lichaam of niet? Daarvoor is het getraind met grote hoeveelheden voorbeelden. Omdat het algoritme realtime moet werken, zoeken de ontwikkelaars een optimale middenweg tussen een zwaar en dus traag model en een model dat snel is, maar kwalitatief minder goed is. Dat kan er soms voor zorgen dat een deel van je gezicht op mysterieuze wijze verdwijnt of dat een stukje van je rommelige kamer toch zichtbaar blijft.

Het algoritme van Zoom kan soms behoorlijk discrimineren, zo liet Twitteraar Colin Madland (rechts) in september 2020 zien. Het model kon geen zwart gezicht (links) van de achtergrond onderscheiden.

 Colin Madland

De belichting speelt hierbij een belangrijke rol, zo ervoer Ardi Roelofs, hoogleraar taal en aandacht aan de Radboud Universiteit: “Met name ’s avonds en vroeg in de ochtend, bij kunstlicht, gaat het algoritme nog wel eens de mist in. Natuurlijk licht werkt het beste.” Verder kan het schelen om kleding te dragen die goed contrasteert met je werkelijke achtergrond – een wit shirt voor een witte muur herkent de software lastig.

Invloed van kleur

Zelf kiest Roelofs voor een virtueel kantoor met uitzicht over een grote stad als achtergrond. “Eigenlijk zit ik nu gewoon in de keuken, dat is mijn thuiswerkplek. Maar daar lopen soms ook mensen doorheen en het is niet altijd even opgeruimd, dus dit heb ik vooral gekozen vanwege mijn privacy. Daarnaast staat het ook representatiever. Tijdens promoties stel ik de Aula in als achtergrond; daar vindt die ceremonie normaal plaats. Maar toen ik net met mijn zoon videobelde, zag hij wel gewoon de keuken.”

Ik herken Roelofs’ virtuele stadskantoor in Zoom van andere vergaderingen, maar dan in Teams. “Daar heb ik ‘m inderdaad vandaan”, vertelt hij. “Maar ik heb er nog een filter overheen gehaald om de kleuren wat feller te maken. Zo is hij wat minder grauw. Uit onderzoek blijkt dat fellere kleuren de stemming positief beïnvloeden.”

Afleiding

Technisch is er veel mogelijk met de virtuele achtergronden, maar afleiding ligt al snel op de loer, zo waarschuwt Roelofs. “Als er iets beweegt op de achtergrond, trekt dat automatisch de aandacht van de kijker. Dan kun je beter een statisch beeld gebruiken.” Ook bij de veel gebruikte blur, de wazige achtergrond, dreigt deze valkuil. “Je ziet dan toch nog vagelijk de contouren van de echte achtergrond. De mens is van nature nieuwsgierig, dus dat wekt vooral interesse: waar zou diegene zitten?” En de aandacht die de luisteraar op je achtergrond richt, gaat niet naar de inhoud van jouw verhaal.

Wetenschappelijk onderzoek naar het effect van de verschillende achtergrond-mogelijkheden ontbreekt nog. “Uiteindelijk moet iedereen natuurlijk ook zelf weten waar hij voor kiest”, stelt Roelofs. “Maar afleiding en privacy zijn wel zaken om rekening mee te houden. En representativiteit dus. Persoonlijk zou ik niet snel tijdens een zakelijke meeting voor een achtergrond met wuivende palmbomen of een waterval gaan zitten. Dat vind ik niet passend.”

Misschien moeten we de grappige en meer afleidende achtergronden maar bewaren voor gesprekken met vrienden en familie. Als je het dan echt goed aan wil pakken, neem je zelf een filmpje op dat je vervolgens als achtergrond instelt, zoals deze man deed:

Tips:
  1. Kies een achtergrond die past bij de gelegenheid. Bij een zakelijk overleg is dat een statisch beeld, bij vrienden en familie kan dat een grappig plaatje of filmpje zijn, of gewoon je eigen kamer.
  2. Pas de belichting en je kleding indien nodig aan, zodat het algoritme je lichaam goed kan onderscheiden van de achtergrond.
Bron:

Agrawal, S. (2020), Virtual Background for Video Conferencing using Machine Learning, Towards Data Science

ReactiesReageer
Serie: IngeZoomd
Huidige publicatie