'Ik hoop dat ov-reizen een vanzelfsprekendheid wordt: De auto? Nee joh!'

Betere organisatie ArenA-gebied

Om naar concerten te reizen, maakt Josina gebruik van de trein. “Wat ik vooral fijn vind is dat je nergens aan hoeft te denken. Je moet alleen weten welke trein je hoe laat en waar moet nemen. Daarna kan je héérlijk relaxen.” Een happy treingebruiker klinkt het – maar met een kritische noot. Of eerder met een oproep aan de event-aanbieders zoals AFAS en Ziggo Dome in het gebied: “Communiceer meer met elkaar en met ons als bezoekers. De organisatie kan véél beter geregeld worden.”

Over de heenreis met openbaar vervoer is Josina over het algemeen wel tevreden, maar na een concert zorgen praktische zaken voor frustraties. Een voorbeeld is hoe de bezoekers elkaar na een evenement onder de voet lopen. Volgens haar is er vaak een gebrek aan real time-informatie over hoe je het best met welk vervoermiddel uit de omgeving kan komen.

Josina vindt het ArenA-gebied over het algemeen toch een fijne uitgaansplek. Voorafgaand aan een concert gaat ze er regelmatig een hapje eten of drinken. Maar de leuke sfeer wordt volgens haar soms verpest door ‘de chaos’ achteraf. “Als er in ieder van de concertzalen wel een optreden is, je in de buurt ook een stadion hebt waar wedstijden zijn, mensen ook naar een gigantisch bios en winkelcentrum komen, is het grote chaos. Als je 2 meter 10 bent, is dat misschien niet erg, maar als je 1 meter 50 bent, verdwijn je onder de mensen. Doodeng soms!”

Gemak boven geduld

Wat Josina hier duidelijk maakt, is dat gehele beleving van een reistraject bepalend is voor de persoonlijke vervoerskeuze. Josina benadrukt: “Want als het met openbaar vervoer zo’n chaos is met teruggaan, dan gaan mensen toch met de auto, hoor. Ook al is het zo duur en sta je zo lang in de file voordat je het terrein af bent.” De event-aanbieders mogen van haar niet alleen bezoekers stimuleren met het openbaar vervoer te komen, maar ook alternatieven aanbieden om zonder zorgen het gebied weer te verlaten.

Vooral voor de bezoekers met kinderen en zij die fysieke uitdadingen hebben, is dat niet gemakkelijk, stelt ze. “Soms sta je met honderd man op een perron. En dan moet je na zo’n avond nog knokken voor een plekje in de trein. En dan komt er soms ook een mini-treintje aan. Dan denk je echt: okay, zullen we dan maar op het dak gaan zitten?!”

All-inclusief concerttickets

Om de verspreiding van bezoekers beter te regelen, heeft Josina zelf ook een tip. “De evenementenzalen zoals AFAS kunnen promoten om een kaartje te kopen inclusief NS vervoersbewijs. Dan zou je met een concertticket en één of twee euro extra zo via Amsterdam ArenA of Amsterdam Duivendrecht naar het dichtstbijzijnde grote station kunnen reizen. Naar Utrecht, Amsterdam Centraal, Haarlem of Schiphol. Mensen die niet verder willen of kunnen reizen met openbaar vervoer, kunnen daar dan de auto parkeren. Waarom wordt dit nog niet gedaan?”

Dit idee doet wat denken aan de Park & Ride-regelingen die sommige parkeergarages hebben met het metronetwerk van Amsterdam. Als fervente autogebruiker die veel te vaak een nier betaalt voor de parkeerkosten in de grootsteden, maak ik daar wel eens gebruik van. Toch licht ze toe dat haar tip efficiënter is. Josina: “Die P&R-regeling geldt alleen voor de metro in het centrum en dan heb je nog steeds last van die drukte. Je wilt juist iedereen zo snel mogelijk uit de ArenA-omgeving weg hebben.”

Daadkrachtig optreden

Volgens deze treinliefhebber zul je de grote autofanaat misschien nooit uit de auto krijgen. Alhoewel een betere organisatie van het ov in de omgeving en een financiële stimulans voor de gemiddelde bezoeker wel goed kunnen werken. “Zowel de overheid als de organisaties in het ArenA-gebied mogen hiervoor daadkrachtiger optreden.”

Met deze eindnoot bedank ik Josina voor het delen van haar ervaringen. En terwijl haar laatste zin een rondje maakt in mijn gedachten, pak ik mijn autosleutels. Ik zie haar kijken en voel de bui hangen. Josina: “Ja, dit moet ik dit zeggen, hoor. Dan doe je zo’n interview en kom je met de auto! Dat is toch gek?” Ze heeft een punt. Ik lach wat ongemakkelijk en kijk haar na voor een laatste groet. “Van mij mag iedereen zijn eigen ding doen hoor, maar ik hoop dat het een vanzelfsprekendheid wordt. Dat mensen zeggen: ‘De auto? Nee joh! Ik kom wel met de trein.’ Doei!”