Hoe waarschijnlijk is het dat jij straks in een hyperloop reist?

Er was ook kritiek van experts die stellen dat er nog veel technische haken en ogen aan Musks idee zitten, en dat de kosten wel erg laag worden ingeschat. Ondanks dat razen er ruim drie jaar later daadwerkelijk hyperloop-capsules, ook wel pods genoemd, door een vacuümbuis in Californië. Afgelopen weekend streden 29 studententeams uit verschillende landen met zelf ontworpen vaartuigen op het 1,25 kilometer lange testtraject naast het hoofdkwartier van SpaceX. Het Nederlandse Delft Hyperloop ging er met de beker vandoor. Ze waren met 93 kilometer per uur net niet de snelste, maar het ontwerp viel in de smaak bij de jury. Volgens hen leverde de Delftse pod de beste totale prestatie.

Teamlid Marleen van de Kerkhof is nog maar nauwelijks bekomen van de overwinning. “We zijn ontzettend blij, we hebben hier met dertig mensen hard aan gewerkt”, zegt ze aan de telefoon vanuit de Verenigde Staten. “Ik denk dat we ons hebben onderscheiden door vanaf het begin te kijken naar het hele plaatje van een nieuw transportsysteem. De hyperloop moet snel, betrouwbaar en betaalbaar worden. Ons model (dat ongeveer half zo groot is als de ‘echte’ hyperloop – red.) kunnen we relatief makkelijk vergroten naar de werkelijke schaal van de hyperloop.”

Haken en ogen

Tijdens de Hyperloop Pod Competition werden de pods door een kar voortgeduwd in de gedeeltelijk vacuüm getrokken buis. De capsule van het Delftse team zweefde daarbij enkele centimeters boven de baan. Onder de vier poten zitten sterke magneten die zich afzetten tegen een geleidende onderlaag. Ook het remmen gebeurt met magneten. “We hadden eigenlijk 200 kilometer per uur willen halen, maar de organisatie wilde niet zo hard gaan”, zegt Van de Kerkhof. “We kregen dus niet zo’n harde zet als we hadden willen hebben.” In het uiteindelijke concept gebruikt de hyperloop overigens geen duwkar, maar een zogenoemde lineaire motor die de pod met magneetvelden versnelt.

Van der Kerkhof twijfelt er niet aan of de hyperloop uiteindelijk een echt transportsysteem wordt. “Ik weet het zeker”, zegt ze. “Ik heb vertrouwen in de techniek. Het is duurzaam, veilig en de kosten liggen lager dan bijvoorbeeld een hogesnelheidsspoorlijn.” Toen Musk het idee van de hyperloop bekend maakte, schaarden velen zich enthousiast achter het plan. Tegelijkertijd stapelden ook de kritieken zich op. Niet alleen zouden er technisch nog behoorlijke haken en ogen aan zitten – door uitzetting als gevolg van temperatuurschommelingen zou de baan over het voorgestelde traject tot honderden meters kunnen uitzetten – ook wordt er aan het financiële plaatje getwijfeld. Volgens schattingen van Musk zou het 560 kilometer lange traject tussen Los Angeles en San Francisco zes miljard dollar kosten. Experts vinden die schatting veel te laag. Ter vergelijking: de 160 kilometer lange Betuwespoorlijn heeft vijf miljard euro gekost, voor 125 kilometer hogesnelheidslijn werd zeven miljard euro betaald.

Boegbeeld

Of de hyperloop er gaat komen durft Van Wee niet te zeggen. “Er is een groeide behoefte aan snel transport over de lange afstand, maar er zijn in de geschiedenis al veel voorstellen gedaan voor nieuwe transportmiddelen. De meeste halen het niet”, zegt hij. “Dat is overigens geen reden voor pessimisme, soms is er wél iets succesvol.”

Van Wee denkt dat het bij dergelijke ontwikkelingen een voordeel is als iemand als Musk het boegbeeld is: een charismatisch figuur die in het concept gelooft en anderen enthousiast maakt. “Anders hebben dit soort projecten nauwelijks kans”, zegt hij. “Beleidsmakers moeten zich daarentegen wél realiseren dat ze met ingenieurs te maken hebben die soms een roze bril op hebben.”

Tot slot vindt Van Wee de hyperloop in ieder geval een goede casus voor de studenten van Hyperloop Delft. “Het is een mooie kans om bezig te zijn met een ‘echte’ uitdaging, dat mogelijk impact op de wereld heeft. Je leert vanzelf alle haken en ogen die aan zo’n complex project zitten, of je nu kijkt als ingenieur, als econoom, planner of milieutechnicus.”