Zwaai met je hand door de lucht om door een document te bladeren net zoals in de science-fiction film Minority Report. En zie met Google Glass info handsfree voor je. Kennislink kreeg een voorproefje van de techniek van de toekomst. “De apps en interfaces bepalen uiteindelijk of een platform succesvol wordt.”
De bril is al een hype, nog voordat deze te koop is: Google Glass. Het apparaat biedt veel fascinerende mogelijkheden vanaf je neus. Je kan er mee navigeren, foto’s maken en informatie opzoeken. Stel je hebt straks een belangrijke bespreking, maar je weet niet meer precies wie er allemaal nog meer naar toe gaan. Tijd om alles op de mobiele telefoon na te lezen heb je niet. Dan tovert Google Glass die info razendsnel tevoorschijn. Zodat je er met een schuin oog naar kan kijken, terwijl je naar het overleg loopt.
Om te testen hoe dit werkt zet ik de Google Glass op mijn neus. In mijn ooghoek zie ik de een foto en CV van een fictieve klant. Het wordt subtiel weergegeven en leidt veel minder af dan ik had verwacht. Maar dat heeft ook een nadeel. Ik kijk via een vreemde hoek naar het schermpje van Google Glass. Erg fijn is het niet om er lang naar te staren.
Techniek van de toekomst
Die ervaring hebben veel meer mensen die het apparaat mogen testen, bij een demonstratie georganiseerd door het bedrijf AMIS in Nieuwegein. Tijdens dit congres tonen zij onder meer gadgets van de (nabije) toekomst. Apparaten die we waarschijnlijk over een paar jaar massaal gebruiken en dan net zo normaal zijn als de smartphone nu.
Vooral bij het uitproberen van Google Glass is het druk. Veel mensen willen de bril even testen. Hen valt allemaal vooral op dat het apparaat nog niet optimaal werkt. Veel van wat wordt gezegd, verstaat de bril bijvoorbeeld verkeerd. Het apparaat uit de slaapstand halen, lukt ook opvallend vaak niet. Daarvoor dien je je neus even in de lucht te steken of over de zijkant te wrijven. Grote problemen zijn dat niet en waarschijnlijk eenvoudig oplosbaar.
Niet alleen de hardware maar vooral de software zal het succes van het apparaat bepalen. Denk maar aan de smartphone, die werd succesvol nadat er handige apps op kwamen die gebruik maken van de mogelijkheden van de mobiele telefoon. “De apps en interfaces bepalen of een platform succesvol wordt. Google Glass is in wezen niets anders dan een platform voor apps”, zegt Noel Portugal, technoloog van softwarebedrijf Oracle.
Dat geldt ook voor veel andere uitvindingen. Zoals de Leap motion controller, die naast de Glass op de tafel van Portugal ligt. Dat apparaatje, net iets groter dan een USB-stick, zorgt ervoor dat je met je handen en vingers in de lucht apparaten bedient. Door een veegbeweging te maken zonder iets aan te raken scroll je bijvoorbeeld naar de beneden op een website.
Robotarm
Maar je kan er ook spelletjes mee spelen, die duidelijk maken hoe het werkt. Noel Portugal heeft de Leap verbonden met een robotarm die een tafeltennisballetje vast houdt. “Met hand- en vingerbewegingen moet je het balletje in de andere beker krijgen”, vertelt hij. En ook daaruit blijkt nog de beperking van de techniek. Het is erg lastig om te doen omdat de robotarm niet altijd even accuraat reageert op de bewegingen.
Portugal laat ook een groot voordeel zien van de nieuwe techniek. Hij opent een scherm op zijn laptop, waarop net zo’n robotarm te zien is. “Deze staat in San Francisco. Maar vanuit Nieuwegein kan ik de robotarm besturen”, zegt hij. Inderdaad, vrijwel iedere beweging wordt nagedaan. “Dat opent veel nieuwe mogelijkheden. Denk bijvoorbeeld aan een kerncentrale waar iemand op afstand onderhoudswerkzaamheden uitvoert dankzij dit soort technologie.”
Rekenwerk
De ontwikkeling van Leap staat, net zoals Google Glass, nog in de kinderschoenen. “Er is nog geen standaard voor, die ontwikkelen we nu. Daardoor is nog niet vast bepaald wat precies gebeurt bij een beweging. Bijvoorbeeld door te swipen verander je van programma of door van je vinger een pincet te maken zoom je in. Eigenlijk moet dat allemaal heel natuurlijk en intuïtief gaan. Je wilt niet eerst lang nadenken voordat je een beweging maakt.”
Hoe dat er precies uit gaat zien? Daar wordt nu naarstig onderzoek naar gedaan. Niet alleen door de makers van de apparaten zelf, maar ook door mensen die de interfaces en software ontwikkelen zoals Portugal. Hij wijst op zijn pols, waar zijn smartwatch Pebble aan zit. “Dit horloge heeft geen touchscreen, concurrenten wel. Toch is dit de allerbeste smartwatch die ik ken. Puur omdat hij alle informatie van mijn telefoon perfect doorgeeft aan het horloge. Alles wat hij doet, werkt goed.”
Zorg er vooral voor dat de data die de apparaten verzamelen goed wordt geïnterpreteerd, benadrukt Portugal. “Er zit zoveel rekenwerk achter dit soort producten. Dat maakt het zo ontzettend interessant. Mijn handen jeuken om met dit soort nieuwe technologie te werken.” En dat geldt voor veel meer ontwikkelaars. Naar mate de dag vordert neemt de rij om Google Glass en Leap te testen alleen maar toe.