Naar de content

Gaan Amerikaanse nieuwsmedia Rusland achterna?

Winnaar KNAW Onderwijsprijs 2018 voor profielwerkstukken Cultuur & Maatschappij

Inge Hoogland voor KNAW

Sara Haverkamp wint de KNAW Onderwijsprijs voor haar profielwerkstuk over de media onder Poetin en Trump. Een sterk en zeer uitgebreid werkstuk dat aantoont hoe de journalistiek steeds meer in de knel komt, ook in de Verenigde Staten.

13 juni 2018

Sara Haverkamp heeft de eerste prijs gewonnen voor haar C&M profielwerkstuk

Inge Hoogland voor KNAW

Trump won in 2016 de Amerikaanse verkiezingen én de Russische media speelden hierin een rol. Wat was hier gebeurd? Wat was de invloed van de media? Deze recente gebeurtenis was voor Sara Haverkamp een inspiratiebron voor haar Cultuur & Maatschappij-profielwerkstuk ‘Making or breaking the news? The influence of Putin and Trump on journalism’. Met dit werkstuk valt ze in de prijzen bij de jaarlijkse Onderwijsprijs van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen (KNAW).

Vermoorde journalisten

Sara heeft voor haar werkstuk haar interesse in media en journalistiek gecombineerd met een zeer actueel politiek onderwerp. Ze keek naar Rusland onder Poetin en de Verenigde Staten onder Trump. Hoe gaan deze presidenten om met de media? Is het medialandschap in beide landen veranderd de afgelopen jaren? En last-but-not-least: kunnen journalisten ongestoord hun werk doen? Sara vergeleek daarbij de verschillende journalistieke functies en in hoeverre ze die in beide landen konden uitvoeren: het bieden van informatie aan de bevolking, het debat aangaan met politici of over politieke onderwerpen, en optreden als waakhond. Vervolgens heeft ze een helder beeld van de situatie geschetst.

Zo is de laatste vraag een inkoppertje wat betreft Russische journalisten. De Russische staatstelevisie is in handen gekomen van het Kremlin en ook andere media staan onder controle van Poetin of zijn in bezit van zijn rijke vrienden. Zij hebben fors bezuinigd op nieuwsredacties, censureren de journalisten of journalisten doen uit angst aan zelfcensuur. Bedreigingen aan het adres van journalisten zijn aan de orde van de dag en zelfs moord wordt niet geschuwd. De informatie komt van de staat en is dus niet betrouwbaar en de opinie wordt neergeslagen. Buitenlandse journalisten daarentegen worden meer met rust gelaten: hun kritiek past mooi in het Kremlin-praatje dat het Westen Rusland zwart probeert te maken, volgens Marc Bennetts. Deze Engelse verslaggever werkt in Moskou en is één van de door Sara geïnterviewde journalisten.

In dit media-onvrije Rusland tiert de staatspropaganda welig. Ondanks dat de Russen dit weten, heeft de meerderheid toch vertrouwen in Poetin en in de staatstelevisie. In de Verenigde Staten daarentegen is het vertrouwen in de televisie niet zo groot, aangezien het grootste deel van de zenders in handen is van commerciële partijen. Zij laten alleen zien wat in hun belang, of dat van hun adverteerders is. Gerenommeerde kranten en nieuwszenders staan echter nog wel in hoog aanzien, evenals de onderzoeksjournalistiek.

Afname debat

Wat Sara helder aantoont in haar onderzoek zijn niet zozeer deze bekende verschillen, maar juist de overeenkomsten tussen de twee landen, die op bepaalde vlakken steeds groter worden met Trump aan het roer. Want hoewel hij niet het machtsvertoon en geweld van Poetin kan inzetten tegen journalisten, morrelt de Amerikaanse president wel degelijk aan de journalistieke functies door zijn omgang met de media.

Door het verminderen van het aantal persconferenties staat Trump journalisten een stuk minder te woord dan zijn voorgangers. Om toch aan hun informatie te komen, zijn journalisten aangewezen op de persvoorlichters van het Witte Huis. Deze voorlichters dienen echter in eerste instantie de president en blijken niet altijd betrouwbaar, net als in Rusland. President Trump zelf gaat niet alleen minder in debat met de media, hij verkondigt ook nog eens voornamelijk zijn eigen waarheid via Twitter. Journalisten kunnen niet veel meer dan zijn tweets checken en er op reageren, wat Trumps bereik alleen maar groter maakt.

Sara laat duidelijk zien dat in deze situatie de controle niet langer bij de media ligt, maar bij Trump. De vergelijking met Poetin gaat hier sterk op. Beide leiders willen niets liever dan direct contact met hun kiezers en hen naar de hand zetten met behulp van media. Een sterk wapen daarin is framing: met je woordkeus kun je de interpretatie van lezers beïnvloeden. Het woord ‘kopvoddentax’ van Geert Wilders is daar een goed voorbeeld van.

De 45e president van de Verenigde Staten, Donald Trump.

Michael Vadon via CC BY 2.0

Fake news

Trump claimt constant dat de media nepnieuws verspreiden over hem, zijn familie en zijn beleid. Alleen over de conservatieve nieuwszender Fox News heeft hij nog wel eens iets positiefs te melden. Voor haar profielwerkstuk heeft Sara de tweets van Trump over de media tijdens de eerste honderd dagen van zijn presidentschap geanalyseerd. In de uitgebreide bijlagen (C en D) is te lezen dat 85 procent van zijn beweringen, die zijn gecontroleerd, niet blijkt te kloppen.

Het verontrustende feit is echter dat door het constant in diskrediet brengen van de nieuwsmedia er wel iets blijft hangen bij de Amerikanen. Als je maar vaak genoeg hetzelfde hoort of ziet, ga je het vanzelf geloven. Het gevaar bestaat dus dat de Amerikaanse nieuwsmedia zal inboeten aan geloofwaardigheid. Gezien de feiten de Sara aantoont is dat ook niet onterecht. Bezuinigingen vinden ook plaats op Amerikaanse nieuwsredacties, terwijl het checken van de ‘feiten’ die de president en zijn voorlichters hen voorschotelen veel werk is.

De manier waarop Trump met de media omgaat blijkt van grote invloed op het nieuws en de parallellen met Rusland zijn zichtbaar. Het scheiden van feit en fictie wordt voor Amerikaanse journalisten een steeds moeilijkere taak en aan de kenmerkende Amerikaanse waakhond, die in het verleden heel wat politieke schandalen aan het licht heeft gebracht, hebben de Amerikanen steeds minder: ook die wordt wegbezuinigd. Een verontrustende boodschap.

Winnaar Sara over haar profielwerkstuk ‘Making or breaking the news’

Meer weten? Lees dan het profielwerkstuk (in het Engels) van Sara Haverkamp:

Origineel

Het indrukwekkende profielwerkstuk is een uitgebreid boekwerk van 140 pagina’s, inclusief bronnen en bijlagen met analyses van tweets en interviews met journalisten uit Rusland en de Verenigde Staten. Het lijkt eerder op een masterscriptie dan een profielwerkstuk en dat geldt niet alleen voor de omvang. Het actuele onderwerp is kundig onderzocht en het onderzoek helder omschreven.

De jury van de KNAW Onderwijsprijs heeft dezelfde mening in haar rapport: “Sara heeft met haar profielwerkstuk onomstotelijk bewezen te beschikken over een academische mindset. Haar originele inbreng en grondige analyse hebben een ‘topproduct’ opgeleverd. Unaniem voelde de juryleden zich ‘gepakt door de kwaliteit’ daarvan.”

Jury Profiel Cultuur & Maatschappij KNAW Onderwijsprijs 2018

Jury Profiel Cultuur & Maatschappij KNAW Onderwijsprijs 2018

Voor het profiel Cultuur en Maatschappij waren 97 werkstukken ingezonden. Aan de jury de moeilijke taak om hier een winnaar uit te kiezen. De juryleden voor de werkstukken van het profiel Cultuur en Maatschappij zijn dit jaar:

  • Dr. ir. K. van Mensvoort, beeldend kunstenaar (voorzitter)
  • Prof. dr. P.P.R.W. Pisters, hoogleraar filmwetenschap, Universiteit van Amsterdam
  • Prof. dr. H.L. Murre-van den Berg, hoogleraar Oosters christendom, Radboud Universiteit Nijmegen
  • Dr. T. Hoogervorst, onderzoeker Maleise taalkunde, Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde

Meer informatie over de winnaars en hun werkstukken van de andere profielen is te vinden op de KNAW Onderwijsprijs website.

Tweede en derde prijswinnaars Mila en Lotte over hun werkstukken

Mila Haak maakte een documentaire over het bewogen leven van haar opa

Lotte Peters maakte een documentaire over haar autistische broertje Romijn

ReactiesReageer