Naar de content

Fascisme in kaart

Mussolini aan de haal met Romeins erfgoed

Wikimedia Commons, publiek domein

Van 24 mei tot en met 2 juni 2014 is het Romeinenweek. Deze week die volledig in het teken staat van Romeinse geschiedenis, erfgoed en archeologie. Voor Kennislink wordt niet alleen het rijke Romeinse erfgoed belicht, maar ook de schaduwzijde van alle pracht en praal. Die schaduwzijde stak vooral onder het fascistische regime van Benito Mussolini (1883-1945) de kop op.

28 mei 2014

Modern Rome barst van de fascistische verwijzingen naar het oude Rome. De enorme landkaarten die bevestigd zijn aan de muur van de Basilica van Maxentius zijn daar onderdeel van. Menig toerist loopt er langs op weg naar het Colloseum, in de veronderstelling dat het gewone informatieborden zijn. In werkelijkheid vormen ze een belangrijke uiting van de dromen en ambities van Mussolini en zijn fascistisch regime. Waarom was Mussolini nu zo gecharmeerd door het oude Rome? Daarvoor moeten we veel verder terug.

Basilica van Maxentius te Rome, voltooid in 312 na Christus.

wiki commons

In de late achttiende eeuw brak ook in Italië de revolutie uit, geïnspireerd door de idealen van de Verlichting. De Italiaanse revolutionairen probeerden de oude Romeinse Republiek te herstellen. Hoewel dat streven mislukte, werd de Romeinse oudheid wel op heel directe manier ingezet voor moderne politieke idealen. Het was de geboorte van Romanità (‘Romeinsheid’), een intellectuele stroming die de Romeinse Republiek als concreet politiek ideaal zag. Ook na de eenwording van Italië in de loop van de negentiende eeuw bleef Romanità de politiek beïnvloeden. Zo wezen Italiaanse politici geregeld naar de expansiedrift van de Romeinse Republiek om de Italiaanse koloniën te verantwoorden.

Mussolini en Romanità

Romanità werd dus al lang voor Mussolini ingezet in de politiek. Begin twintigste eeuw veranderde er echter iets in het Romanità-gedachtegoed. Niet meer de Romeinse Republiek, maar het autocratische Romeinse keizerrijk ging centraal staan. Toen Mussolini in oktober 1922 de macht greep, werd Romanità een centraal begrip in zijn politieke en culturele programma. Mussolini zou met zijn fascisme zorgen voor een stabiele politiek en nieuwe veroveringen, net zoals tijdens de overgang van Romeinse Republiek naar keizerrijk.

Mussolini wierp zich op als een nieuwe keizer Augustus, die Italië naar een glorieuze tijd zou leiden. Het regime van Mussolini maakte veel gebruik van symbolische verwijzingen naar onder andere de mythe van Romulus en Remus (de stichters van Rome), Romeinse soldaten, triomfbogen en zuilen.

De broertjes Romulus en Remus werden volgens de legende gezoogd door een wolvin. Uiteindelijk zouden Romulus zijn broer vermoorden en de eerste koning van Rome worden.

wikimedia commons

Ook in grote projecten kwam de band met het Romeinse verleden duidelijk naar voren, zoals in de tentoonstelling Mostra Augustea della Romanità. Die werd gehouden in 1938, ter ere van de tweeduizendste geboortedag van keizer Augustus én de recente veroveringen van Mussolini in Ethiopië. Er verschenen grote monumenten in Romeinse stijl, zoals de EUR-gebouwen in Rome. Één van de paradepaardjes was de Via dell’Impero, tegenwoordig bekend onder de naam Via dei Fori Imperiali en vast onderdeel van elk toeristisch bezoek aan Rome.

Deze weg werd aangelegd in 1932 ter ere van het tienjarige bestaan van het fascistische rijk. De weg verbond de grote antieke monumenten met elkaar: het Colosseum, het tussenliggende Forum Romanum en de fora van verschillende keizers. De weg vormde het middelpunt voor allerlei nieuwe feestdagen die Mussolini invoerde. De herdenking van de ‘Mars op Rome’ bijvoorbeeld, op 28 oktober, of de herdenking van de stichting van Rome op 21 april. Het was tijdens die laatste feestdag, in 1934, dat Mussolini met veel spektakel de vier enorme landkaarten onthulde.

De landkaarten

De landkaarten laten vier periodes uit de antieke tijd zien met Rome als middelpunt, van de stichting van Rome in de achtste eeuw voor Christus, tot het “hoogtepunt” van het Rijk ten tijde van keizer Trajanus in het jaar 117. Op de kaarten is duidelijk een verschil te zien tussen het wit van de veroverde en beschaafde gebieden en het zwart van onveroverde, barbaarse territoria.

Kaart 1. Inscriptie: ROMA AI SUOI INIZI SEC. VIII A.C., 1934, Via dei Fori Imperiali, Rome.

Lotte Drouen

Niet alleen het gebruik van kleur en marmer heeft een symbolische waarde, ook de inscripties op de kaarten en de Romeinse adelaar verwijzen zowel naar het Romeinse verleden als het heden. De Romeinse adelaar was een symbool dat in het antieke Rome in eerste instantie gebruikt werd door de Romeinse legioenen en later door de keizers. Het symbool stond voor kracht en was een verwijzing naar de god Jupiter. In de tijd van Mussolini werd de adelaar ingezet als symbool voor de veroveringen van het nieuwe fascistische rijk en de macht van het fascisme in het algemeen.

Kaart 2. Inscriptie: DOMINIO DI ROMA DOPO LE GVERRE PVNICHE – A. 146 A.C., 1934, Via d. F. I.

Lotte Drouen

Maar deze kaarten zijn eigenlijk het beste te begrijpen als we er ook een vijfde kaart bijnemen. Mussolini voegde namelijk op 28 oktober 1936 een nog grotere kaart aan de set toe. Deze kaart liet Italië, het Midden-Oosten en Afrika zien en droeg de titel Fondazione dell’impero. Daaronder was in een inscriptie een deel van de wet uit 1936 te lezen, getekend door Mussolini, die de Italiaanse koning ook tot koning van Ethiopië verklaarde. Deze kaart liet de veroveringen zien van Mussolini in Afrika.

De kaarten zelf vormden dan ook niet alleen een verwijzing naar het verleden maar lieten het heden zien en bevatten een claim voor de mogelijke verdere koloniale uitbreidingen. Zoals Mussolini zelf in een toespraak zei: ‘Rome moet wonderbaarlijk verschijnen voor alle mensen van de wereld: groots, geordend en machtig zoals het was ten tijde van het eerste imperium van Augustus.’ (De vijfde kaart is van de muur verwijderd.)

Kaart 3. Inscriptie: L’IMPERO ALLA MORTE D’AVGVSTO IMP. A. 14 D.C., 1934, Via d. F. I.

Lotte Drouen

De kaarten laten een belangrijke verandering zien in de politiek van het fascisme. Zo tegen 1936 hadden de fascisten naar eigen zeggen namelijk een stabiel en stevig rijk weten op te bouwen. Het nieuwe streven was de verovering van de rest van de wereld. Vanaf midden jaren dertig richtte de politiek zich dan ook steeds meer op expansie van Italië of eigenlijk het ‘nieuwe’ Romeinse Rijk.

Gelukkig mocht het niet zo zijn. Na de val van het fascistische regime in juli 1943 werd de vijfde kaart met rode verf beklad en uiteindelijk in 1945 verwijderd om te verdwijnen naar een kelder. In 1998 werd de kaart teruggevonden, gerestaureerd en opgehangen in het Museo della Civiltà Romana, op een plek waar hij niet zichtbaar is voor het publiek.

Kaart 4. Inscriptie: L’IMPERO AL TEMPO DI TRAIANO IMP. 98-117 D.C., 1934, Via d. F. I.

Lotte Drouen

h2. Romeinenweek 2014

Ons Romeins verleden blijft actueel. Tijdens de nationale Romeinenweek leer je niet alleen over de Romeinse tijd maar ook hoe dit erfgoed door de eeuwen heen hergebruikt is. Kijk op de website voor activiteiten en lezingen bij jou in de buurt, of volg ons op Facebook en Twitter @RomeinenNU.

ReactiesReageer