Een miljoen voor het opgraven van de antieke metropool Antiochië

De spectaculaire vroeg-Christelijke en Byzantijnse vondsten zorgden er bovendien voor dat we nog steeds heel weinig weten over de diepergelegen Hellenistische en Romeinse bewoningsfasen. Werd de stad werkelijk uit het niets gesticht door Seleucos I Nicator of was er ook al vroegere bewoning? Hoe voltrok zich het proces van urbanisering? Welke veranderingen kunnen we linken aan de machtsovername door de Romeinen? Hoe zien we globale contacten terug in de architectuur van gebouwen, de stijl van decoratie en de herkomst van objecten? En werden deze globale contacten simpelweg toegeëigend of juist tot iets lokaals, iets typisch ‘Antiochisch’ omgewerkt? Met een miljoen is het wellicht mogelijk om een opgravingsproject op te zetten dat dergelijke vragen probeert te beantwoorden.

Langlopend buurtproject

Uiteraard is het belangrijk dat de bewoners van Antakya ook wel echt iets hebben aan zo’n project. Het geld zou dus ook moeten worden geïnvesteerd in een vorm van duurzame stadsplanning, iets waarvoor je heel goed moet samenwerken met het lokale stadsbestuur en de bewoners. De vraag is dan hoe je een opgraving echt deel kunt maken van een gemeenschap – bijvoorbeeld door het werk op een heel openbare manier uit te voeren, er veel lokale archeologen, studenten en scholieren bij te betrekken en er een groot, langlopend buurtproject van te maken waar de relatie van de bewoners met hun eigen verleden en dat van de stad centraal staat.

Ook moet je er over nadenken hoe je de resultaten van zo’n opgraving kunt integreren in voorzieningen waar de lokale samenleving echt behoefte aan heeft. Denk aan een cultureel buurtcentrum, een park, een markthal of een sportveld – zulke plekken kunnen heel goed gecombineerd worden met een informatieve archeologische site.

Het zou dus mooi zijn om het geld te investeren in een project dat de kwaliteit van de leefomgeving voor veel mensen verbetert en daarmee tegelijkertijd bijdraagt aan een groeiend historisch bewustzijn. De historische kennis die we vergaren met opgravingen in het antieke Antiochië moet dus breedgedragen zijn – iedereen moet zich ermee verbonden kunnen voelen.