Een belangrijk deel van onderzoek doen, is door erover te rapporteren of te vertellen. Meestal door een publicatie, maar soms ook ga je naar een conferentie. Daar presenteren wetenschappers hun onderzoek en discussiëren erover. Eén van de grootste scheikundeconferenties is die van de American Chemical Society (ACS), waar maar liefst 13.000 chemici vanuit de hele wereld naartoe komen. En dit jaar mocht ik er ook heen!
Naar San Francisco, California, wel te verstaan! Daar werd van 2-6 april de ‘253rd American Chemical Society National Meeting & Exposition’ gehouden. Vijf dagen lang zijn er ruim 7000 presentaties en posters te bewonderen, verdeeld over 33 onderwerpen binnen de chemie. Er zijn presentaties van heel bekende professoren (Nobelprijswinnaars zelfs), maar ook PhD studenten mogen hun werk laten zien. Sommigen met een presentatie en anderen met een poster.
De hele dag (van 8.00 uur tot 21.00 uur) zijn er lezingen over de meest recente ontwikkelingen in mijn vakgebied. Dat klinkt natuurlijk heel serieus en dat is het ook zeker. Het zijn lange dagen waar je heel veel nieuwe ideeën oppikt.
Misschien niet het meest voor de hand liggende om te doen als je in zo’n gave stad als San Francisco bent. Maar geloof het of niet, zo’n conferentie waar de hele dag alleen maar over scheikunde wordt gepraat, is één groot feest.
Filmsterren
Want er komen zóveel grote namen! De ‘filmsterren’ van de chemie zijn allemaal bij elkaar en als je dapper genoeg bent, hop je ongestoord van professor naar professor om met zo’n slimme kop te praten. Tussen de lezingen door is er een carrièremarkt waar chemische bedrijven hun waren aanbieden. Je koopt er massaspectrometers, of vlinderstrikjes met het periodiek systeem erop, of je struint lekker door de glaswerksupermarkt.
Verderop staan grote poppen verkleed als chemici met wie je op de foto kan. En geloof me: de mensen stonden ervoor in de rij!
Onder toeziend oog van de grote wolkenkrabbers downtown, eet ik een lekkere take-away burger in het park. Zodat ik helemaal opgeladen ben voor de postersessie van straks. Die energie heb ik ook wel nodig. Voor je het weet, sta je twee uur non-stop uitleg te geven bij je poster.
Ik heb twee verschillende metaalkatalysatoren uitgelicht waarmee ik eiwitten kan modificeren in water. Er zijn best veel mensen geïnteresseerd in mijn werk en oprecht onder de indruk dat ik deze reacties allemaal in water kan doen. Dat is namelijk niet voor de hand liggend in de chemie. Ook komt mijn persoonlijk ‘filmster’ nog langs bij mijn poster. Al mijn onderzoek is een vervolg op wat hij heeft gedaan tijdens zijn PhD, dus ik ben eigenlijk een soort fan van hem. Het is ontzettend leuk om met hem te praten en hij gaat mij zelfs nog extra informatie sturen over zijn onderzoek. Details die hij nooit heeft gepubliceerd. De postersessie is zo voorbij, er is bijna geen tijd meer voor mij om de posters van anderen te bekijken.
Moe maar voldaan ga ik terug naar het hotel. Gelukkig vergeet ik niet om de wekker te zetten, want morgen om 8.00 uur gaan we weer verder!!
En dat dan vijf dagen lang. Het is hard werken in San Francisco! Maar gelukkig is er ook nog wel even tijd om de rest van de stad te bekijken…