Durven te seksen

Op 22 maart wordt Brussel opgeschrikt door meerdere dodelijke aanslagen, die later worden opgeëist door IS. Radio, tv, kranten en internet stromen al snel vol met reacties. Er spreekt angst, woede, verdriet en soms haat uit. Een parel tussen al het verbale geweld is de gesproken column van de Belgische schrijfster Griet Op de Beeck Durven te leven, zo heet het. Het is een oproep om het leven niet zomaar zachtjes voorbij te laten glijden, maar het te koesteren en te zorgen dat het telt. Dat kan eng zijn, aldus Op de Beeck, maar dat is geen reden om het niet te doen: laten we durven te leven!

Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer. Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.

Seksualiteit als avontuur

De column raakt me, niet alleen vanwege het nieuws van die dag, maar ook omdat het zo intens mooi past bij mijn onderzoek naar jongeren, seksualiteit en sociale media. In een paar woorden brengt Op de Beeck één van mijn kernboodschappen over: laten we uit het leven halen wat erin zit – ook op het gebied van seksualiteit. We moeten de angst niet de overhand laten nemen, ook niet als seksualiteit nieuwe vormen krijgt, bijvoorbeeld via sociale media. Laten we de betekenissen van seksualiteit blijven onderzoeken en beleven. Zoals de betekenis van seksualiteit als een avontuur waaruit we plezier halen, als intimiteit waardoor we ons geborgen voelen, als een leerproces waardoor we ons steeds verder ontwikkelen, als een aspect van het steeds opnieuw vormgeven aan onze identiteit.