Faces of Science heeft drie nieuwe gezichten: Hayat Ahlili, Lukas Snoek en Tessa Kaufman. Hayat blogt sinds vandaag over haar onderzoek naar een middeleeuwse moslimgeleerde, Lukas over hoe we emoties kunnen meten in ons brein met hersenscans en Tessa over kinderen die slachtoffer zijn van langdurig pestgedrag.
Tessa Kaufman
Als onderzoeker kom je soms op bijzondere plekken. In haar eerste blog en vlog neemt Tessa je mee tijdens haar eerste congres en zie je wat ze meemaakt van het moment dat ze haar koffer pakt tot ze weer in het vliegtuig naar huis zit. Zo rende Tessa op haar hakken door immense hallen, en presenteerde ze haar poster. En ze discussieerde tijdens dit Amerikaanse congres met een wereldberoemde onderzoeker, werd uitgenodigd voor een besloten avondfeestje bij een professor thuis en dacht op zijn wc na over passie voor de wetenschap. Je leest en ziet het in haar blog en vlog Uit je comfortzone op een congres
Lukas Snoek
Nadat Lukas het boek ‘Wij zijn ons brein’ van neurobioloog Dick Swaab uit had, wist hij het zeker: hij wilde neurowetenschapper worden. “Hoe cool is het immers om iemands gedachten, gevoelens, persoonlijkheid, en intelligentie gewoon te kunnen meten in het brein aan de hand van hersenscans?” Inmiddels is Lukas bezig met zijn promotieonderzoek dat eigenlijk precies gaat over wat hem zo aantrok in Swaabs boek: het meten van psychologische concepten zoals intelligentie, persoonlijkheid, en emotie in het brein met fMRI-scans. Op dit moment onderzoekt hij wat er gebeurt in de hersenen als we emoties zoals verdriet, angst, en walging bij anderen zien. Een beetje als gedachtelezen. In zijn eerste blog Zijn wij ons brein? vertelt Lukas waarom hij zo enthousiast is over zijn onderzoek, maar ook wat de zin en onzin is van hersenscans. Want scans kunnen lang niet alles meten en weten over die ingewikkelde grijze massa in je hoofd, meent Lukas.
Hayat Ahlili
De middeleeuwse moslimgeleerde Ibn Taymiyya inspireert veel moslims met zijn verzamelingen van Juridische Meningen Majmu’. Hayat duik de geschiedenis in en probeert te achterhalen wie sinds het ontstaan van zijn populaire werk het boek bewerkten, verkochten en verspreiden. En dat is best ingewikkeld, want dit werk werd sinds de 19de eeuw meerdere keren opnieuw gepubliceerd door verschillende uitgeverijen en editors. Zo zien we dat oudste versie van de Majmu’ vijf delen had verspreid over vijf boeken, terwijl een recentere editie uit 2011 37 delen telt in 20 boeken. Hayat voelt zich soms een detective die probeert een ingewikkelde puzzel in elkaar te krijgen. Je leest alles over de beroemde moslimgeleerde Ibn Taymiyya, hoe zijn werk verspreid raakte in de negentiende eeuw en Hayats zoektocht in haar eerste blog De dood en herrijzing van een middeleeuws boek