De veelzijdigheid van vet

Voor veel mensen is lichaamsvet niets meer dan vervelend spul dat ervoor zorgt dat hun favoriete broek of jurk niet meer past en dat ze liever zo snel en makkelijk mogelijk zien verdwijnen. Maar wat weten we er verder eigenlijk over? Wist jij bijvoorbeeld dat het aantal vetcellen dat je hebt zo rond je twintigste wordt bepaald, en dat ze daarna groter en kleiner worden maar niet meer in aantal afnemen? En heb je er ooit bij stilgestaan dat iemand zonder vet heel ziek kan worden? Deze en nog veel meer interessante feiten gebruiken Mariëtte Boon en Liesbeth van Rossum, beide arts en onderzoeker, om in hun boek Vet Belangrijk onze blik op vet te veranderen – en met succes.

Verschillende functies

Tijdens het lezen van Vet Belangrijk zul je ontdekken dat veel dingen die je wel eens hebt gehoord of gelezen over vet eigenlijk niet helemaal kloppen of stiekem toch wat genuanceerder liggen. In korte tijd weinig calorieën binnenkrijgen en veel afvallen kan op langere termijn bijvoorbeeld juist leiden tot een hoger gewicht omdat de verbranding in de spaarstand gaat.

Boon en Van Rossum nemen je stap voor stap mee langs de veelzijdige functies van vet in het menselijk lichaam. Vet blijkt zelf allerlei hormonen aan te maken en zo uiteenlopende processen in ons lichaam te beïnvloeden. Natuurlijk is het een grote bron van reserve-energie, maar te veel of te weinig vet kan ook zorgen voor onvruchtbaarheid. En vet blijkt best gevoelig te zijn. Medicijnen, stress, slaap, alcohol, depressie, genetische aandoeningen, er zijn allerlei factoren die je vet beïnvloeden en processen verstoren. Een bekend voorbeeld is dat je van slaaptekort eigenlijk altijd zin krijgt in vet en ongezond eten.

Het boek leest als een trein, de opbouw is duidelijk en gestructureerd en de schrijvers nemen je steeds dieper mee het vet in. Om alles nog beeldender te maken worden de hoofdstukken in het boek aangevuld met ervaringsverhalen van echte patiënten. Zo horen we van Natalie dat ze constant vermoeid was doordat haar lichaam geen onderhuids vet bleek op te slaan, lezen we hoe Joost en Karin nooit verzadigd raken en altijd willen eten en vertelt Mischa hoe ze door een afwijking veel stresshormoon in haar lichaam had en daardoor veel aankwam. Deze verhalen maken de theorie duidelijker en blijven je bovendien echt bij.