De interdisciplinaire werkelijkheid

Bonuspunten
Inter- en multidisciplinariteit zijn in de laatste jaren veranderd van een middel om onderzoek te doen naar een doel op zich. Als je interdisciplinair onderzoek doet, dan levert dat meteen bonuspunten op bij de mensen die je geld geven om onderzoek te doen. (De realiteit is namelijk dat er een stuk minder onderzoeksgeld is dan dat er mensen zijn die onderzoek willen doen of een goed idee hebben, dus een groot deel van het leven van een onderzoeker bestaat uit geld verwerven om meer onderzoek te kunnen doen. Maar goed, daar gaat deze blog niet over.)
Waarom levert interdisciplinair onderzoek bonuspunten op?

Werkelijkheid
Neem een natuurkundige. Als een natuurkundige naar een boom kijkt, dan ziet hij hoe deeltjes met elkaar in interactie zijn om die boom te vormen. Ik wil natuurlijk niet beweren dat natuurkundigen echt alleen maar deeltjes zien, maar natuurkundigen zien wel dingen die andere mensen niet zien. Ze hebben geleerd op een bepaalde manier naar de wereld te kijken. Een bioloog die naar dezelfde boom kijkt, ziet weer heel andere dingen. Die ziet bijvoorbeeld hoe blaadjes groeien. Elke wetenschap heeft zijn eigen manier om naar de werkelijkheid te kijken. Maar het is niet zo dat de natuurkundige gelijk heeft, en de bioloog niet. Ze kijken allebei op een andere manier.

Bevoorrechte positie
Voor wetenschappers – en dit geldt voor elke discipline – bestaat het grote gevaar dat zij niet meer inzien dat hun vakgebied niet alles is. Wetenschappers vergeten dat zij maar op een bepaalde manier naar de werkelijkheid kijken en dat die manier geen bevoorrechte positie heeft. Vooral dat tweede wordt vaak uit het oog verloren. De werkelijkheid is echter nooit vanuit slechts een perspectief te begrijpen. Daarom is inter- en multidisciplinair onderzoek zo belangrijk. De werkelijkheid is interdisciplinair.

In mijn volgende blog zal ik schrijven over een van de voor mij interessantste thema’s binnen de filosofie: de dood.