De CO₂-uitstoot van een vliegreis compenseren

‘s Werelds oudste jaarlijkse marathon is in Boston, aan de oostkust van de Verenigde Staten. Het is één van de meest prestigieuze wegwedstrijden ter wereld waarvoor je je moet kwalificeren om mee te mogen doen. Afgelopen najaar liep ik de limiet, waardoor ik dit jaar werd toegelaten tot ‘Boston’, in de stad waar mijn vriend en ik een poosje gewoond hebben. Een droom die is uitgekomen!

Boston. Aan de andere kant dus van de Atlantische Oceaan. Daar kom je alleen met het vliegtuig. Je weet wel, dat voertuig waarbij er op een langeafstandsvlucht per passagier vier badkuipen kerosine doorheen gaan. Om mijn vliegreis klimaatvriendelijker te maken compenseer ik mijn CO₂-uitstoot sinds kort via Atmosfair. Deze Duitse non-profit organisatie ondersteunt projecten voor hernieuwbare energie in ontwikkelingslanden, van efficiënte kookstoven en waterkracht tot zonne- en windenergie, waarbij ook armoede bestreden wordt. Vliegtuigpassagiers doneren geld vanuit het idee dat de geïndustrialiseerde landen de grootste vervuilers zijn, terwijl vooral de opkomende landen met de gebakken peren zitten.

The energy transition needs you staat op de website van Atmosfair. Ik druk op de knop ‘vluchtcompensatie’ en vul mijn vluchtgegevens in. Met mijn retourtje Boston stoot ik 2275 kilogram CO₂ uit. Ter vergelijking: een inwoner van Ethiopië stoot in een heel jaar 560 kilogram uit. Een middenklasse auto jast er in een jaar 2000 kilogram doorheen. Volgens het IPCC hebben we tot 2050 een budget van 420 miljard ton CO₂ tot 2050 om de opwarming van de aarde bij 1,5 graad te houden. Deel dat door de wereldbevolking van 8,8 miljard en dan hou je 1600 kilogram CO₂ per jaar over. Au! Met deze reis heb ik mijn jaarlijkse koolstofbudget al ruim overschreden. Kosten om voor mijn vlucht te compenseren? € 53,-.

Het verlicht de pijn. € 53,- is een zacht prijsje om je schuld af te kopen. Want is dat niet wat ik hier doe? Mijn geweten sussen, zodat ik verder niet meer na hoef te denken over mijn onduurzame gedrag? “Je hoeft het niet als afkopen te zien”, zegt theoloog Almatine Leene als ik mijn gemengde gevoelens aan haar voorleg. “Je hebt drie keuzes: niet vliegen, wel vliegen en niks delen met anderen of vliegen en compenseren. Die laatste is de meest logische keuze, vanuit de gedachte dat je niet alleen voor jezelf leeft. Je geeft geld om te delen wat je krijgt.”

Ik vind het geruststellend klinken. Maar heb ik niet veel meer te delen als ik ervoor kies geen vier badkuipen kerosine op te stoken?

Leene, die in 2021 Theoloog des vaderlands was, kijkt er anders tegenaan. “Je kunt alles doen wat in je vermogen ligt om het klimaat te redden, dan geef je een hoop op in je leven. Er zitten grenzen aan wat het je kan kosten. De theologie probeert altijd een middenweg te zoeken. We moeten allemaal ons steentje bijdragen en verantwoording afleggen, maar uiteindelijk leven we in een gebroken wereld waarin niks volmaakt is.”

Mijn bewuste keuze om te vliegen en te compenseren is misschien niet honderd procent goed, maar ook niet honderd procent fout. Ik neem niet alleen, maar geef ook iets terug. Het is beter dan niets.