'Corona heeft het verspreiden van kennis een boost gegeven'

Haar leven is op dit moment een stuk hectischer dan een half jaar geleden. Ze deed de afgelopen jaren veel onderzoek naar het rotavirus (een belangrijke veroorzaker van diarree en braken bij kleine kinderen) en opkomende infecties zoals dengue en zika. Ze bekeek met name hoe de verspreiding van zulke infecties verloopt, welke rol kinderen daarbij spelen en hoe vaccinaties de verspreiding kunnen remmen. Bruijning: “Een belangrijk verschil tussen corona en andere infectieziekten is dat kinderen nu niet de motor van verspreiding lijken te zijn. Juist daarom is dit virus interessant en moeten we er onderzoek naar doen.”

Corona is een nieuw virus en in het begin van de epidemie was er nog weinig kennis. Wat kun je dan aan kinderartsen adviseren?

“Dat klopt, we weten nog steeds heel veel niet. Ineens hadden we een probleem en niemand wist precies hoe groot het risico zou zijn. We adviseren kinderartsen met name over heel praktische zaken. Bijvoorbeeld over het gebruik van beschermingsmiddelen als je een ziek kind onderzoekt. Als een kind tot en met 12 jaar geen covid-achtige klachten heeft, zijn basishygiënemaatregelen voldoende. We maken deze adviezen vooral zodat niet elk ziekenhuis en iedere kinderarts het wiel opnieuw hoeft uit te vinden.”

Etnoloog Peter Jan Margry stelde de volgende vraag: Normaal gesproken heb je als wetenschapper veel tijd om dingen uit te proberen. Nu moet er veel geïmproviseerd of op korte termijn besloten worden. Hoe kan je naast het vele praktische werk dat nu vereist wordt, ook nog nieuwe ontwikkelingen bijhouden en een scheiding maken tussen relevant en irrelevant nieuws? En hoe krijg je als individueel onderzoeker zicht op het geheel?

“Dat is inderdaad wel een uitdaging. Ik zie dat ook echt als teamwerk. De belangrijkste ontwikkelingen volgt iedereen, maar al mijn collega’s hebben hun eigen expertisegebied dat ze intensiever volgen. We attenderen elkaar op artikelen die we tegenkomen en kunnen elkaar zo scherp houden.”

“Ik houd mij vooral bezig met publicaties op het gebied van transmissie; wie infecteert wie en hoe gaat dat precies in zijn werk? Soms neem ik de tijd om er even voor te gaan zitten en dan zoek ik in de wetenschappelijke databases naar nieuwe onderzoeken. Ook volg ik veel internationale, wetenschappelijk gerichte media. Dat is erg nuttig omdat die al een selectie hebben gemaakt van alle beschikbare publicaties. Ik lees het nieuwsartikel en ga daarna vaak terug naar het onderzoeksartikel om mijn eigen interpretatie los te kunnen laten op de data.”

In hoeverre dragen nieuwe wetenschappelijke inzichten bij aan de maatregelen die het kabinet neemt?

“Door de boel helemaal op slot te gooien, kun je de verspreiding van het virus remmen. Dat werkt, dat hebben we de afgelopen maanden gezien. Nu moeten we gaan kijken naar wat wel kan en wat niet kan. We zoeken steeds naar de minimale set maatregelen die nodig is om het virus onder controle te houden. Daarin moeten we continu bijsturen en dat zal ook nog wel een tijdje zo doorgaan.”

“Ik ben zelf bezig met onderzoek onder gezinnen met een vastgestelde coronabesmetting. Die volgen we intensief en we kijken wat er gebeurt. Bij wie zorgt een infectie wel voor klachten en bij wie niet? Hoe vaak raken kinderen besmet en geven ze het virus ook door? Tot nu toe lijken kinderen niet de motor achter verspreiding te zijn. Kinderen kunnen wel besmet raken en kunnen ook anderen besmetten maar volwassenen spelen een veel grotere rol bij de verspreiding van corona. We blijven dit wel in de gaten houden. We willen bijvoorbeeld graag weten of de rol van kinderen in de verspreiding verandert als ze straks weer volledig naar school gaan.”

Kinderen hoeven geen anderhalve meter afstand tot elkaar te houden, maar wel tot volwassenen. Bijvoorbeeld bij het sporten, op school of in winkels. Dat lijkt me verwarrend en ook niet altijd haalbaar. Kan dat niet anders?

“Dat is ook niet altijd haalbaar. Als een kind valt op het schoolplein en een tand door de lip heeft, moet je er als juf of meester toch naartoe. Houd ‘zoveel als mogelijk’ anderhalve meter afstand lijkt mij een goed uitgangspunt.”

“Naarmate we meer weten, zullen de maatregelen steeds specifieker worden. Ik kan me ook voorstellen dat we die anderhalve meter afstand steeds verder verfijnen. Dan hoef je misschien niet meer altijd, overal anderhalve meter afstand te houden, maar alleen in bepaalde omstandigheden. Zover is het nu nog niet. We moeten dit echt stapje voor stapje doen.”