Appels met peer-reviews

Er zijn al meerdere Faces of Science die hebben geblogd over de nummer één bezigheid van promovendi: schrijven.

4 november 2014

SOG’gen en onder steen leven
Sanne vertelt bijvoorbeeld over hoe goed we zijn in het uitstellen ervan, procrastineren. Eigenlijk is dat gewoon een soort SOG’gen (vertonen van Studie-Ontwijkend-Gedrag). Suzanne schrijft over hoe wij in onze vakantie (is dat een soort mythisch wezen?) door ploeteren om ‘lekker’ te werken. En dat schrijven gaat niet altijd zomaar vanzelf. Het is belangrijk om in een soort flow te raken zoals Monique hier zegt. Een goede manier om dat te doen, is om je af te zonderen en je alleen op je schrijfwerk te focussen, zoals Jacqueline beschrijft in haar blog over de schrijfweek. En in de nieuwste blog van Hanneke vertelt ze hoe zij zich afzonderde (onder een steen leefde!) om haar proefschrift af te ronden.

En nu is het mijn beurt! Ik wil iets uitleggen over het _peer-review_-proces.

Impactfactor
Als je een artikel hebt geschreven over het onderzoek dat je uit hebt gevoerd, dan wil je natuurlijk dat het gepubliceerd wordt in een wetenschappelijk tijdschrift. Elk vakgebied heeft zo zijn eigen tijdschriften en zelfs binnen de vakgebieden is er een ruime keus aan journals. Het begint dus al bij het uitkiezen van het juiste tijdschrift. Sommige journals richten zich heel sterk op methodologie, andere journals richten zich op praktisch toegepast onderzoek. Daarnaast hebben journals een impactfactor. Dat is een indicatie van hoe belangrijk of bekend dat tijschrift is. En we willen uiteraard het liefst zo’n groot mogelijke impactfactor, zodat ons onderzoek zo veel mogelijk mensen bereikt.

Anoniem
Als je dan het journal naar keuze hebt uitgezocht, dan dien je je artikel (of paper) in. Nadat je dat hebt gedaan, gaat de editor van dat tijdschrift op zoek naar een aantal reviewers. Die reviewers zijn andere, gevestigde, wetenschapper binnen jouw vakgebied, die jouw paper heel nauwkeurig gaan lezen. Dit gebeurt allemaal anoniem. Aan de hand van de feedback van de reviewers, bepaalt de editor vervolgens of ze jouw paper direct willen publiceren (wat niet zo vaak voorkomt), of je nog wat dingen aan moet passen (accepted with revisions), of dat ze het helemaal niet willen publiceren en je het ergens anders moet proberen.

Lang wachten
Dit hele proces kan wel een aantal maanden in beslag nemen. Zo kan het voorkomen dat je je paper ergens indient, een half jaar wacht op de feedback (en het artikel in de tussentijd eigenlijk alweer was vergeten), en dan te horen krijgt dat het voor niks is geweest (wat bijzonder frustrerend kan zijn!). Maar dan kan het ook zomaar ineens gebeuren, dat na lang wachten, ineens een aantal van je artikelen gepubliceerd wordt! En dat is mij zojuist overkomen, waar ik uiteraard erg blij van word. Er zijn twee artikelen verschenen in Nederlandse vakbladen, eentje voor de Orthopedagogiek en eentje voor de geluidswereld. En heb ik een hoofdstuk mogen schrijven voor een boek dat gepubliceerd is naar aanleiding van het emeritaat van mijn promotor.

Zo heb je niks, en zo heb je ineens een paar publicaties op je naam staan!

Nieuwsgierig geworden naar wat ik dan zoal schrijf? Mijn publicaties kun je terug vinden via ResearchGate, wat stiekem gewoon een soort facebook voor wetenschappers is.

Reageer