Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

Als ik groot ben, dan word ik....

Muggendokter in Nijmegen

Wikimedia Commons, Jim Gathany (bron: CDC), publiek domein

Tot de middelbare school heb ik altijd één droom gehad: astronaut worden. Arts worden stond niet op de planning – na elke vaccinatie viel ik flauw en ik was geen held op medisch gebied. Maar alles liep anders. Nu onderzoek ik hoe ik de malariaparasiet om zeep kan helpen in het Radboud UMC.

17 mei 2018

Mijn knutselprojecten en werkstukken op school deed ik over de zon en de planeten, de oerknal en de oersoep (een fancy woord hiervoor is abiogenese). De complexiteit van het zonnestelsel fascineerde me: ik snapte vooral niet waarom we na duizenden jaren nog steeds niet wisten hoe het nou allemaal precies werkte. Zo ingewikkeld kon het toch niet zijn? De Spaanse zomerhemel waaronder ik ben opgegroeid maakte mij destijds niet veel wijzer (maar wellicht dat dit meer te maken had met de plastic telescoop die ik voor mijn 10e verjaardag kreeg).

Tot de middelbare school heb ik altijd één droom gehad, en dat was astronaut worden.

Maia Weinstock via Flickr CC BY-NC-ND 2.0

Oersoep aan vakken

Op mijn 18e ben ik verhuisd van Madrid naar Nederland om aan University College Utrecht (UCU, Universiteit Utrecht) te studeren.

Ik wilde iets met onderzoek doen maar wist niet goed wat. Dus nam ik een oersoep aan vakken, van kwantumfysica tot psychologie en filosofie, steeds weer op zoek naar een nieuwe puzzel. Langzaam maar zeker realiseerde ik me dat complexiteit niet altijd in het grote, maar vaak juist in het kleine en onzichtbare ligt.

En zo kwam ik erachter dat mijn hart toch bij de geneeskunde lag (wie had dat gedacht?!), bij patiënten mag ik namelijk de hele dag puzzelen. Mijn broer wist me te vertellen dat veel astronauten een geneeskunde-achtergrond hebben, en daarmee wist ik genoeg. En na een stage op de oncologie-afdeling (waar mensen met kanker opgenomen liggen) was ik ook over mijn naaldenfobie heen. Klaar om arts te worden dus.

Als ik groot ben, word ik muggendokter.

 Wikimedia Commons, Jim Gathany (bron: CDC), publiek domein

De opleiding tot arts-onderzoeker (SUMMA) heb ik in Utrecht gevolgd. Voor mijn studie ben ik meerdere keren naar de tropen gegaan, onder andere naar Indonesië en Nicaragua (hierover later meer!). In Indonesië kwam ik voor het eerst in contact met malaria. Persoonlijk, omdat ik aan de profylaxe moest zodat ik zelf niet ziek werd, en in het ziekenhuis, omdat veel patiënten hieraan overleden. Net als eerder raakte ik opnieuw gefascineerd door complexiteit, ditmaal de complexiteit van malaria.

Per jaar sterven er nog steeds een half miljoen mensen aan deze ziekte, vooral jonge kinderen en zwangere vrouwen. Waarom lukt het ons, na zoveel jaren onderzoek, nog steeds niet malaria de baas te zijn? Zo ingewikkeld kan de malariaparasiet toch niet zijn?

Malaria

Na bijna negen maanden onderzoek naar malaria aan het Radboudumc in Nijmegen ben ik er inmiddels achter gekomen dat de parasiet toch redelijk complex is en dat het maken van een vaccin behalve urgent ook erg ingewikkeld is.

De komende maanden neem ik jullie mee in mijn leven als arts-onderzoeker en vertel ik van alles over wat we allemaal doen om de parasiet om zeep te helpen en hoe een dag van een malaria-onderzoeker eruitziet. Maar ook waarom we mensen expres malaria geven en hoe we dat doen, en of ik uiteindelijk toch muggendokter én astronaut wil worden.

ReactiesReageer
Serie: Slimme studiekeuze
Huidige publicatie