140 wetenschappers en een frisbee

Wie zegt dat nerds niet kunnen sporten? Afgelopen vrijdag is op een sportterrein in de Watergraafsmeer in Amsterdam het tegendeel bewezen. Zo’n 140 mensen deden mee aan de FOM-sportdag: van de secretaresses en de promovendi, tot de directeur van mijn instituut. Tijd om te laten zien dat we meer kunnen dan moeilijke vergelijkingen oplossen!

18 september 2015

De sportdag was een wedstrijd georganiseerd door de stichting Fundamenteel Onderzoek der Materie (FOM) voor haar werknemers. Daaronder vallen ook de mensen bij mijn onderzoeksinstituut: het AMOLF. Wij zijn een soort dochter-instituut van FOM, dat daarnaast nog twee andere onderzoeksinstituten beheert. Alle instituten doen natuurkundig onderzoek, maar allemaal op hele andere vakgebieden. Je begrijpt: dit komt de rivaliteit alleen maar ten goede. Want als er iets bewijst dat nanofotonica beter is dan deeltjesfysica, is het wel een verpletterende overwinning op het voetbalveld!

Grenzeloze sportieve capaciteiten
Maar niet alleen met voetbal hebben we om de prestigieuze FOM-bokaal gestreden: in elf verschillende sportrondes moesten we zo veel mogelijk punten verzamelen. Darten, volleybal, kogelstoten, hockey, frisbee en nog veel meer: de sportieve capaciteiten van de fysicus kennen geen grenzen.

Reeks strakke zeges
Zelf zat ik in een team met negen andere onderzoekers van het AMOLF, de ‘nanootjes’. We begonnen sterk met vier overwinningen op een rij voor de lunch. Na de lunch leek het er even op alsof we het kogelstoten zouden verliezen, maar dit wisten we met enkele goede laatste beurten te winnen met maar liefst twee centimeter verschil op een totaal van tweeënvijftig meter! Maar goed ook, want de tegenstanders waren deeltjesfysici en daar wilden we al helemaal niet van verliezen. Daarna volgde een reeks strakke zeges bij het voetbal, frisbee, trefbal en het volleybal, waardoor we ongeslagen aankwamen bij het eindspel.

Erop of eronder
Het eindspel bestond uit een estafette. Om het wat spannender te maken, moesten we vooraf en aan het einde zo snel mogelijk een spijker in een blok hout slaan. Nu was het erop of eronder, want er was nog een ander team dat ook ongeslagen was. We konden dus geen punten laten liggen. Gelukkig koos onze teamcaptain Sebastian net dit moment uit om te pieken: hij ramde de spijker er in twee slagen in en sprintte weg, ver voor de anderen uit. Die voorsprong werd niet meer ingehaald, dus de bokaal was van ons!

Eind goed, al goed. Eeuwige roem werd verzekerd door een foto op de FOM-twitter maar bovenal: we kunnen weer een jaartje opscheppen tegen de deeltjesfysici.