Marianne Lamers

Eigenlijk wilde Marianne Lamers (1980) vroeger clown worden. Clown, of schrijver. Of in ieder geval iets waarmee ze iets teweeg kon brengen bij mensen. Verwondering, een inzicht, nieuwsgierigheid, ontroering, de slappe lach. Iets maken waardoor mensen ineens met een andere blik naar een persoon of onderwerp konden gaan kijken, met meer begrip of herkenning misschien, of meer verbazing.

Gefascineerd door de vraag waarom mensen de dingen doen die ze doen, ging ze Culturele Antropologie studeren, en deed daarna een master Journalistiek. Die combinatie bleek perfect om haar nieuwsgierigheid en scheppingsdrang te stillen: mensen ontmoeten en bevragen, én hun verhalen vertellen. In de serie De DNA dialogen duikt ze in grote vragen als ‘Wat voor samenleving willen we eigenlijk?’ En ‘Wat voor mens willen we zijn?’. Want De DNA dialogen gaan niet alleen over Grote Vragen, maar ook over Grote Keuzes op het gebied van het aanpassen van embryo-DNA. Welke belangen, behoeftes en waarden uit de samenleving spelen een rol, en hoe vertalen we die naar beleid?