Mikael Kaandorp

Wie:
Mikael Kaandorp

Wat:
Oceanograaf (oceaanonderzoeker)

Waar:
Universiteit Utrecht

Studie:
Oceanografie

Promotie gaat over:
Plasticvervuiling in onze oceanen: waar komt het vandaan, hoe wordt het meegenomen door de oceaanstromingen en waar komt het uiteindelijk terecht?

Ik koos dit vakgebied omdat:
Het een erg leuk onderwerp is om grote computermodellen op los te laten. Het is een relatief actueel onderzoeksthema waarover nog veel onduidelijk is en waar veel vakgebieden samenkomen.

Geboren:
1993 in Amsterdam

Leukste aan wetenschapper zijn:
Ik vind het heel erg leuk om op een creatieve manier antwoorden te zoeken naar wetenschappelijke vragen. En het interessante aan het plasticprobleem is dat er nog ontzettend veel vragen zijn! Om ze op te lossen kunnen we informatie uit allerlei verschillende vakgebieden combineren. Om uit te zoeken hoe plastics uit elkaar brokkelen, hebben we bijvoorbeeld gekeken wat er bekend is over het afbrokkelen van stenen. Chemie en biologie helpen om te begrijpen hoe plastics veranderen wanneer ze lang in de zee liggen. Met computers ben je heel vrij om dit soort kennis samen te voegen in een model. Wanneer je vervolgens ziet dat je model kan voorspellen wat er in werkelijkheid gebeurt is dit super tof!

Meest bijzondere moment als wetenschapper:
Mijn werk speelt zich normaal gesproken af achter de computer. Het was daarom super bijzonder dat ik afgelopen december een maand lang mee kon varen met een wetenschappelijke expeditie op de Atlantische Oceaan. Hier keken we hoeveel plastics er in het water drijven en of er plastics in de oceaanbodem zitten. Het is een erg mooie ervaring om zo lang op zee te zijn en geen land te zien. Daarnaast zagen we veel mooie vissen, dolfijnen, walvissen en allerlei gekke beestjes waarvan ik de naam niet meer weet!

Moeilijkste aan wetenschapper zijn:
Je krijgt veel vrijheid als wetenschapper om iets uit te zoeken wat jij interessant vindt. Deze vrijheid is soms natuurlijk ook wel moeilijk. Het kan even duren voor je een ‘pad’ vindt waarop je vindingen doet die je onderzoek vooruit helpen. Zeker met het thuiswerken tijdens corona is het soms lastig om je dag goed te structureren en ervoor te zorgen dat je niet teveel werkt.

Hobby’s:
Tuinieren, surfen, vioolspelen, schilderen, klussen.

Wat hoop je met Faces of Science te bereiken:
Mensen een beter beeld te geven over plasticvervuiling. Het gaat erg vaak over de plasticsoep in de media. Mensen denken soms dat er letterlijk plastic eilanden in de oceaan drijven. Dat is een vertekend beeld en ik denk dat het goed is ook dichter bij huis te kijken. Een willekeurig stuk strand is waarschijnlijk erger vervuild dan wat er in het midden van de oceaan wordt aangetroffen. Verder hoop ik natuurlijk jongeren een beeld te geven van waarom onderzoek doen leuk is en hoe je de wereld hier ook een stukje mee vooruit helpt.

Wie is je grote voorbeeld:
Ik vind vroegere wetenschappers als Da Vinci erg inspirerend, die tussen kunst en wetenschap inzaten. Of Escher, die wiskundig geinspireerde illustraties maakte. En mijn opa is een voorbeeld, die erg mooie dingen kon maken met zijn handen.

Wat wilde je worden toen je 7 was:
Natuurkundige

En toen je 17 was:
Architect

Leukste reactie op je onderzoek:
Ik gaf een college over mijn onderzoek aan brugklassers. Na afloop bedachten ze oplossingen om het afval op te ruimen. Ik vond het erg leuk om hun creatieve oplossingen te zien. Van bizarre technische constructies om plastics uit het water te zuigen tot campagnes om mensen beter in te lichten hun afval op te ruimen.

Ik en de media:
How data is quantifying the impact of plastic on the environment. Lees het artikel hier en hier

Can you spot the plastic particle(s)?