"Hoe immens het universum ook mag zijn, de sterkste sterren zijn het kleinst."
Wie:
Jakob van den Eijnden
Wat:
Sterrenkundige
Waar:
Universiteit van Amsterdam
Studie:
Sterrenkunde
Promotie gaat over:
De meest extreme en kleine sterren in heelal, neutronensterren, die met hun enorme zwaartekrachtsaantrekking de buitenste lagen van andere sterren opeten en uitspugen in de omliggende ruimte.
Jakob van den Eijnden
Jakob van den Eijnden voor NEMO Kennislink
Ik koos dit vakgebied omdat:
Het heelal oneindig fascinerend is en vol zit met natuurlijke laboratoria voor de meeste extreme natuurkundige processen. Zo kunnen we met een telescoop bestuderen wat onmogelijk op aarde kan.
Geboren:
18 mei 1993 in Maastricht
Leukste aan wetenschapper zijn:
het gevoel dat hoort bij nieuwe dingen ontdekken. Ik gebruik zelf veel verschillende telescopen om naar het heelal te kijken, en bijna elke keer dat ik die gebruik, kijk ik naar een plek waar nog nooit iemand naar gekeken heeft. Elke keer is er dus de kans een nieuwe ontdekking te zien, om iets als eerste ooit waar te nemen. Die spanning en excitement is fantastisch. Daarnaast is reizen een belangrijk onderdeel van de sterrenkunde, omdat het vakgebied zeer internationaal is. Daardoor krijg je niet alleen het heelal, maar ook de hele wereld te zien.
Meest bijzondere moment als wetenschapper:
In het tweede jaar van mijn promotie ontdekte ik, samen met mijn collega’s in Amsterdam, dat een bepaald type neutronenster aangetrokken materiaal de ruimte in kan schieten. Dit was al bekend van andere soorten neutronensterren, maar ruim vier decennia dachten wetenschappers dat dit niet kon voor het type waar ik het waarnam. Het was heel bijzonder om op die manier een oud idee te ontkrachten en daardoor vernieuwing te brengen, ook al is het voor slechts een klein stukje van de wetenschap. Dit is immers hoe onze kennis vooruit gaat – niet in een paar grote sprongen, maar in ontelbaar veel kleine stapjes – en om daar onderdeel van te kunnen zijn is heel indrukwekkend.
Moeilijkste aan wetenschapper zijn:
Soms kan het moeilijk zijn om het werk als wetenschapper ‘uit’ te zetten. Zeker als problemen met een experiment niet makkelijk op te lossen zijn, of je een detail uit een eerder onderzoek maar niet kan begrijpen. Dan is het lastig om hier niet aan te denken tijdens het weekend of tijdens het koken. Ook kan de werkdruk hoog zijn. Beiden zorgen ervoor dat wetenschapper zijn zeker niet altijd een 9 tot 5 baan is.
Hobby’s:
Voetballen en hardlopen, koken en bakken, reizen
Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken:
Naast een beeld geven van het leven als sterrenkundige in het algemeen, hoop ik ook een beeld te geven van de diverse achtergronden en verhalen van collega’s. Mijn ervaringen zijn immers maar een van de mogelijke manieren om dit leven mee te maken, en iedereen neemt haar of zijn eigen achtergrond mee.
Wie is je grote voorbeeld:
Mijn ouders
Wat wilde je worden toen je 7 was:
Architect
En toen ik 17 was:
Sterrenkundige
Leukste reactie op mijn onderzoek:
De kinderen op een basisschool om de hoek van onze universiteit, in de Indische buurt van Amsterdam, die ik mijn onderzoek uitlegde aan de hand van het verhaal van David tegen Goliath: een kleine neutronenster die een enorme normale ster opeet. Een flinke ver-van-mijn-bed-show voor 10-jarige kinderen natuurlijk, maar toen ik een paar weken later weer langs kwam, hadden ze het allemaal perfect onthouden aan de hand van de metafoor.
Ik en de media:
VLA Discovers Powerful Jet Coming from ‘Wrong’ Kind of Star
Video in “Metro”: